аро́л (род. арла́) м., в разн. знач. орёл;
высо́ка ў не́бе кру́жыць а. — высоко́ в не́бе кружи́т орёл;
гэ́ты чалаве́к сапра́ўдны а. — э́тот челове́к настоя́щий орёл;
а. ці рэ́шка — орёл или ре́шка;
○ двухгало́вы а. — двугла́вый орёл
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дваро́вы
1. (относящийся ко двору) дворо́вый;
д. саба́ка — дворо́вая соба́ка;
2. (относящийся к усадьбе) уса́дебный; поме́стный;
~выя пабудо́вы — уса́дебные постро́йки;
3. ист. (принадлежащий к дворне) дворо́вый;
д. чалаве́к — дворо́вый челове́к;
4. в знач. сущ., ист. дворо́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
трыва́лы
1. (устойчивый) про́чный, надёжный;
~лая апо́ра — про́чная (надёжная) опо́ра;
2. (не поддающийся разрушению) сто́йкий; про́чный;
~лая фа́рба — сто́йкая кра́ска;
3. выно́сливый, сто́йкий; терпели́вый;
т. чалаве́к — выно́сливый (сто́йкий) челове́к;
4. разг. (о пище) пита́тельный, сы́тный, сы́тый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
moral
[ˈmɔrəl]
1.
adj.
мара́льны
a moral act (man) — мара́льны ўчы́нак (чалаве́к)
2.
n.
1) мара́ль f.
2) morals —
а) но́равы pl.
б) нату́ра f.
в) э́тыка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nervous
[ˈnɜ:rvəs]
adj.
1) нэрво́вы
nervous system — нэрво́вая сыстэ́ма
a nervous disease — нэрво́вая хваро́ба
2) нэрво́зны, нэрво́вы (чалаве́к, сьмех); неспако́йны, трыво́жны; нясьме́лы, палахлі́вы
Don’t be nervous — Не хвалю́йся
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
eminent
[ˈemɪnənt]
adj.
1) выда́тны; высо́капаста́ўлены (асо́ба)
2) незвыча́йны, асаблі́вы, рэ́дкі
a man of eminent fairness — надзвы́чай сумле́нны чалаве́к
3) высо́кі; узвы́шаны
4) узьня́ты, узьне́сены (над усі́м і́ншым)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
abase
[əˈbeɪs]
v.t.
1) паніжа́ць (ра́нгам)
2) прыніжа́ць
to abase oneself — прыніжа́цца
A man who betrays his country abases himself — чалаве́к, які здра́джвае свайму́ кра́ю, прыніжа́е само́га сябе́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
мане́ра, ‑ы, ж.
1. Спосаб дзеяння, прыём. Тое, што мы завём подзвігам, — для.. [М. Багдановіча] натуральная манера мысліць і жыць. М. Стральцоў. Такая манера запытання па меншай меры сведчыла аб непавазе да асобы войта, і, па-другое, мела ў сабе як бы характар допыту. Колас. // Звычка, прывычка. — Што за манера з госцем праз зачыненыя дзверы размаўляць? Новікаў.
2. Сукупнасць прыёмаў, характэрных рыс творчасці. Пісьменнік [К. Чорны] прынёс у літаратуру свае тэмы, арыгінальную манеру пісьма. Лужанін.
3. толькі мн. (мане́ры, ‑пер). Знешнія формы паводзін, спосаб трымацца. Перада мной сядзеў сімпатычны інтэлігентны чалавек.. Непасрэдныя і сяброўскія манеры гэтага чалавека выклікалі мяне да шчырасці. Карпюк. [Язэп] чалавек спрытны, адзеты на гарадскі лад, манеры ў яго, як у пана. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зве́сціся, звяду́ся, звядзе́шся, звядзе́цца; звядзёмся, зведзяце́ся, звяду́цца; звёўся, звяла́ся, -ло́ся; звядзі́ся; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перастаць існаваць, знікнуць.
Тая парода жывёлы ўжо звялася.
2. Страціць сілы, пахудзець.
Звёўся чалавек зусім.
3. да чаго і на што. Скараціўшыся, спрасціўшыся, выразіцца ў чым-н. малым, нескладаным.
Справа звялася да дробязей.
З. на нішто (страціць усякі сэнс, усякае значэнне).
|| незак. зво́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
злы, -а́я, -о́е.
1. Які тоіць у сабе зло.
З. намер.
Злая доля (няшчасная).
2. Поўны злосці, варожасці.
З. чалавек.
Злыя вочы.
3. на каго-што. Сярдзіты, поўны злосці на каго-, што-н.
Ён з. на ўсіх.
4. Куслівы, злосны (пра жывёл).
З. сабака.
5. перан. Ужыв. для абазначэння вышэйшай ступені якой-н. якасці, дзеяння, стану і пад., выражанага назоўнікам (разм.).
З. мароз.
Злыя вятры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)