eminent

[ˈemɪnənt]

adj.

1) выда́тны; высо́капаста́ўлены (асо́ба)

2) незвыча́йны, асаблі́вы, рэ́дкі

a man of eminent fairness — надзвы́чай сумле́нны чалаве́к

3) высо́кі; узвы́шаны

4) узьня́ты, узьне́сены (над усі́м і́ншым)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)