wysiłek, ~ku

wysił|ek

м. намаганне, напружанне; высілак;

bez żadnego ~ku — без ніякага намагання;

z ~kiem — з цяжкасцю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zabój :

kochać się na zabój — кахаць без памяці;

walka na zabój — змаганне не на жыццё, а на смерць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatracenie

zatraceni|e

н.

1. страта; згуба;

2. знішчэнне;

3. страта прытомнасці;

kochać do ~a — кахаць без памяці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umiar, ~u

м.

1. пачуццё меры, памяркоўнасць, устрыманасць;

z ~em — памяркоўна;

bez ~u — без меры;

2. уст. сувымернасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

amen

1. амінь;

2. разм. канец;

jak amen w pacierzu — без сумнення; напэўна;

na amen — назаўсёды; зусім; цалкам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дылета́нт

(фр. dilettante, ад лац. dilettare = пацяшаць)

той, хто займаецца навукай або мастацтвам без спецыяльнай падрыхтоўкі, маючы толькі павярхоўнае ўяўленне аб прадметах свайго занятку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

не́та

(іт. netto = літар. чысты)

1) вага тавару без упакоўкі (параўн. брута 1);

2) цана тавару, даход з вылікам скідак, расходаў (параўн. брута 2).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мя́мліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што і без дап.

Разм. Незразумела, невыразна і вяла гаварыць. Іголкі-вочы інспектара прашывалі Ганса Коха, які нешта мямліў у адказ на яго пытанні. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагаспада́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Кіруючы гаспадаркай, дасягнуць чаго‑н. [Цімох:] — Лубін будзем сеяць, сырадэлю. [Даніла:] — Сей. Пагляджу, як ты нагаспадарыш. Пальчэўскі. Без каня не нагаспадарыш і на добрай зямлі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязва́ны, ‑ая, ‑ае.

Які з’явіўся куды‑н. без запрашэння. [Віталія:] — А я падышла — шум, гам. Во, думаю, трапіла няпрошаная, нязваная. Шамякін. Зброю к бою, партызаны! Лезе ў хату госць нязваны. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)