аго́рклы, ‑ая, ‑ае.
1. Пра тое, што набыло горкі смак. Не спазнаўшы месяца мядовага, Яблынькі прачнуліся удовымі, Доляй падзяліліся з рабінамі — Дзічкамі агорклымі зрабіліся. Барадулін.
2. перан. Пра тое, што надакучыла, абрыдла. З двара пачуўся так добра знаёмы, такі ўжо агорклы голас: «Мар-ры!» Брыль. // Невыносны, цяжкі. [Язэп:] — Як там маці? [Даша:] — Нічога... І зноў настала агорклая цішыня. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
mühsam, mühselig
1.
a ця́жкі, карпатлі́вы, напру́жаны
2.
adv з вялі́кай ця́жкасцю
sein ~es Dásein frísten — ледзь жыць [трыма́цца], гібе́ць, марне́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
painful
[ˈpeɪnfəl]
adj.
1) балю́чы; непрые́мны, клапатлі́вы
a painful illness — бале́сная хваро́ба
a painful problem — балю́чае пыта́ньне
a painful duty — непрые́мны абавя́зак
2) цяжкі́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
адо́лець, -ею, -ееш, -ее; -ены; зак.
1. каго-што. Перамагчы ў барацьбе, асіліць.
А. ворага.
2. перан., што. Пераадолець якія-н. цяжкасці, перашкоды, справіцца з чым-н., перасіліць у сабе якія-н. пачуцці, жаданні; авалодаць чым-н., засвоіць і пад.
А. курс фізікі.
А. цяжкі экзамен.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., каго-што. Пра які-н. стан: цалкам ахапіць.
Клопаты адолелі яго.
4. каго-што. Дакучаючы, замучыць, пазбавіць спакою (разм.).
Машкара адолела, няма жыцця.
|| незак. адо́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адо́льванне, -я, н.
|| наз. адо́ленне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
znojny
znojn|y
кніжн.
1. спякотны; гарачы;
~y dzień — спякотны дзень;
~е lato — гарачае лета;
2. цяжкі;
~y trud — цяжкая праца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
awkward
[ˈɔkwərd]
adj.
1) нязгра́бны; нехлямя́жы; няўда́лы, непаваро́тлівы
an awkward person — целяпе́нь
2) нязру́чны; невыго́дны
3) цяжкі́, цяжкава́ты
4) няёмкі
an awkward situation — няёмкае стано́вішча
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
стеснённый
1. прич. сці́снуты;
2. прич. абмежава́ны;
3. прич. патурбава́ны, абцяжа́раны; см. стесни́ть;
4. прил. (затруднённый) ця́жкі;
стеснённое дыха́ние ця́жкае дыха́нне;
◊
быть в стеснённых обстоя́тельствах быць у ця́жкіх абста́вінах;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
гра́віс
(лац. gravis = цяжкі)
1) тон складоў у старажытнагрэчаскай мове, які характарызуецца адсутнасцю павышэння голасу; супрацьпастаўляецца акуту;
2) від націску ў шведскай мове;
3) дыякрытычны знак (' ), які абазначае ў французскай графіцы ступень адкрытасці галосных.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
зажы́цца, ‑жывуся, ‑жывешся, ‑жывецца; ‑жывёмся, ‑жывяцеся; пр. зажыўся, ‑жылася, ‑лося; зак.
Разм.
1. Пражыць больш звычайнага, надта доўга. Зажыцца на белым свеце.
2. Пачаць жыць заможна; абжыцца. — Я сваім гарбом зажыўся.. — Доўга кляўся і бажыўся Панскі солтыс, хітры ліс. Броўка. — Дык жа бывае і так, што хату людзі прадаюць, каб цяжкі час перажыць, а пасля, калі зажывуцца, яшчэ лепшую зробяць. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кашма́р, ‑у, м.
1. Цяжкі, жудасны сон; прывід, здань. [Кубэ] заснуў трывожным сном, часта прачынаўся. Лезлі недарэчныя сны, навальваліся цяжкімі кашмарамі. Лынькоў. А калі засыпаў, яго [каменданта] пачынаў душыць кашмар. У сне чамусьці выходзіла так, што не ён вешае і расстрэльвае людзей, а яго вешаюць і расстрэльваюць. Якімовіч.
2. перан. Разм. Што‑н. жахлівае, цяжкае, агіднае. Страшэнным кашмарам праплываюць перад ім карціны нядаўняга мінулага. Пятніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)