polár

a

1) паля́рны

~e Kälte — мо́цны ма́роз

2) проціле́глы, паля́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splitting [ˈsplɪtɪŋ] adj. во́стры, цяжкі́, мо́цны, балю́чы;

I have a splitting headache. У мяне аж трашчыць галава ад болю.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vociferous [vəʊˈsɪfərəs] adj.

1. fml гу́чны, мо́цны;

vociferous debates шу́мныя дэба́ты

2. гарла́сты, крыклі́вы; галасі́сты;

vociferous protesters крыклі́выя пратэсту́ючыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wiry [ˈwaɪəri] adj.

1. гну́ткі і мо́цны як дрот;

wiry hair валасы́ як (кру́чаны) дрот

2. выно́слівы; цягаві́ты; жы́лісты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зыб м Kräuseln n -s (на рацэ); Séegang m -(e)s, Dünung f - (на моры);

мо́цны зыб schwérer Séegang

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Стыдзь ‘моцны марозны холад; сцюжа’ (Нік. Очерки, Касп.). Аддзеяслоўны назоўнік ад *stydnǫti, гл. стыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жо́рсткі, -ая, -ае.

1. Крайне суровы, бязлітасны, неміласэрны.

Ж. чалавек.

Жорсткая расправа.

2. Вельмі моцны па сіле праяўлення, які пераўзыходзіць звычайную меру, ступень.

Жорсткая барацьба.

Жорсткія баі.

3. перан. Строгі, такі, які не дапускае выключэнняў.

Ж. рэжым.

Жорсткія ўмовы.

4. Пра ваду, якая ўтрымлівае шмат кальцыевых і магніевых солей.

|| наз. жо́рсткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кво́лы, -ая, -ае.

1. Фізічна слабы, хваравіты.

Кволае дзіця.

Кволае здароўе.

2. Далікатны, маладзенькі, які слаба развіваецца (пра расліны, грыбы і пад.).

Кволыя парасткі.

Кволыя сыраежкі.

3. Невялікі па сіле, інтэнсіўнасці, напружанасці.

К. голас.

К. плач.

4. Недастаткова моцны; нетрывалы.

Кволае крэсла.

5. перан. Нязначны, малы.

Кволыя спадзяванні.

|| наз. кво́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праліўны́, ‑ая, ‑ое.

Вельмі моцны, вялікі (пра дождж). Дзве гадзіны цягнулася навальніца, дзве гадзіны ішоў праліўны дождж, што, здавалася, мог заліць які хочаш пажар. Маўр. Наскрозь прамоклі шынялі Пад праліўным дажджом. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валідол ’лякарства’ (КТС). З рус. валидол < франц. validol < valide ’здаровы, моцны’ (Шанскі, 1, В, 12).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)