ара́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арабаў. Арабская мова. Арабскае мастацтва.

•••

Арабсяі конь гл. конь.

Арабскія лічбы гл. лічба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эспера́нта, нескл., н.

Штучная міжнародная мова, створаная польскім урачом Заменгофам у канцы 19 ст. на матэрыяле найбольш пашыраных еўрапейскіх моў.

[Ад фр. esperer — спадзявацца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Canadian English

анге́льская мо́ва канады́йцаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Bedíenungsanweisung

f -, -en камп. кама́нда (мова кіравання заданнем)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gepflégt

a дагле́джаны, вы́пешчаны

~e Spráche — культу́рная мо́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

засме́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засмеціць.

2. у знач. прым. Сапсаваны непатрэбнымі прымесямі; нячысты. Засмечанае насенне. Засмечаная мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да газеты, звязаны з ёй. Газетная вестка. Газетны работнік. // Уласцівы газеце. Газетная мова. Газетны стыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаці́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Старажытнага Рыма, да рымлян. Лацінская мова. Лацінская прыказка.

2. Уст. Каталіцкі. Лацінская царква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тараба́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Тайнапісны, крыптаграфічны. Тарабарскае пісьмо.

2. перан. Незразумелы з-за складанасці вырашэння. Тарабарская мова. // Пазбаўлены сэнсу, бязглузды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́ліны, ‑аў; адз. элін, ‑а, м.; элінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. элінкі, ‑нак; ж.

Старажытныя грэкі. // Высок. Грэкі. Мова элінаў.

[Грэч. hellēn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)