◎ *Накапу́зіцца, накапу́зытыся ’мець выгляд хваравітага чалавека з пахіленай набок галавой’ (драг., Нар. словатв.). Відаць, ад капу́за ’вялікая шапка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áufhaben

* vt

1) мець на сабе́

den Hut ~ — быць у капелюшы́

2) мець (што-н.) адчы́неным [расшпі́леным]

3) мець зада́нне

er hat viel auf — яму́ мно́га зада́дзена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ва́жна нареч.

1. разг. ва́жно, гордели́во; чо́порно, надме́нно;

2. в знач. сказ. ва́жно;

в. мець на ўва́зе — ва́жно име́ть в виду́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэ́та ж. цель;

ста́віць сабе́ за мэ́ту — задава́ться це́лью;

◊ мець на мэ́це — име́ть в виду́;

з мэ́тай — с це́лью; в це́лях

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэзе́рв, -ву м., в разн. знач. резе́рв;

~вы вытво́рчасці — резе́рвы произво́дства;

мець у ~ве — име́ть в резе́рве;

○ працо́ўныя ~вы — трудовы́е резе́рвы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

addicted [əˈdɪktɪd] adj. : be addicted to drugs/alcohol/tobacco мець згу́бную ця́гу да нарко́тыкаў/алкаго́лю/тытуню́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

credibly [ˈkredəbli] adv. напэ́ўна, пэ́ўна, дакла́дна;

be credibly informed that… мець дакла́дныя зве́сткі аб тым, што…

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шанс шанс, род. ша́нсу м.; шанц, род. ша́нцу м.; ша́нец, род. ша́нцу м.;

име́ть шансы мець ша́нсы (ша́нцы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаце́ць, хачу́, хо́чаш, хо́ча; хаці́; незак.

1. чаго, каго-што, з інф., са злуч. «каб» і без дап. Мець жаданне, ахвоту да чаго-н., адчуваць патрэбу ў кім-, чым-н.

Х. спаць.

2. каго-чаго, чаго ад каго і са злуч. «каб». Імкнуцца да чаго-н., дамагацца чаго-н.

Хачу, каб не хварэлі дзеці.

Хачу, каб людзі жылі мірна.

3. з інф. Мець намер зрабіць што-н.

Ён хацеў рамантаваць абутак.

4. з інф. Ужыв. для абазначэння магчымасці, імавернасці ажыццяўлення чаго-н. (разм.).

Хочаш — гуляй, а хочаш — спі.

5. 3 адноснымі займеннікамі і прыслоўямі ўтварае спалучэнні са знач. азначальнасці: кожны, усякі (прадмет, месца, час і пад.).

Ён рабіў, што хацеў, хадзіў, куды хацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзяўбці́ся, ‑бецца; пр. дзёўбся, дзяўблася, ‑лося; незак.

1. Разм. Мець звычай, прывычку біцца дзюбай (пра птушак). — Гляньце, гляньце, — наш дроздзік дзяўбецца. Сіпакоў.

2. Дзяўбці адзін аднаго. Два пеўні дзяўбуцца.

3. Зал. да дзяўбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)