dwell​2 [dwel] v. (on/upon) гавары́ць/піса́ць падрабя́зна (пра што-н.);

There’s no need to dwell on this matter. Hе трэба доўга спыняцца на гэтай справе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

марафо́н, -у, м.

1. Спартыўны бег на дыстанцыю 42 км 195 м, а таксама наогул спартыўныя гонкі на доўгай дыстанцыі.

Лыжны м.

2. перан. Пра якое-н. спаборніцтва, мерапрыемства, якое праходзіць вельмі доўга.

Шахматны м.

|| прым. марафо́нскі, -ая, -ае.

М. бег.

М. заплыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Пос́едам: сядзець поседам ’доўга, не ўставаючы, сядзець’ (ТСБМ). Ад пасядзець, сядзець (гл.), параўн. польск. posiad ’прысест, пасяджэнне’. Экспрэсіўнае ўтварэнне тыпу подбегам бегчы, поедам есці і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ке́шкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Доўга займацца з чым‑н., марудна рабіць што‑н.; корпацца. — Што ж.. [мужчыны] там кешкаюцца? — не цярпелася мацеры. Колас. [Ганначка] ў вялізных гумавых ботах доўга кешкалася ля кожнай каровы, не спяшалася. Дайліда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Доўга плачучы, давесці сябе да непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наслужы́цца, ‑служуся, ‑служышся, ‑служыцца; зак.

Разм. Многа, доўга паслужыць. Наслужыцца за сваё жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папазва́ць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; ‑завём, ‑завяце; зак., каго.

Разм. Зваць, клікаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папапрасі́ць, ‑прашу, ‑просіш, ‑просіць; зак., каго-што і чаго.

Разм. Прасіць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папарэ́заць, ‑рэжу, ‑рэжаш, ‑рэжа; зак., каго-што і чаго.

Разм. Рэзаць доўга, неаднаразова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга яўкаць. Кот раз’яўкаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)