бісе́ктар

(лац. bisector = які раздзяляе надвае)

1) плоскасць, у якой ляжыць рабро двухграннага вугла і якая дзеліць гэты вугал на дзве аднолькавыя часткі;

2) інструмент, які дзеліць вугал папалам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экватарыя́л

(фр. equatorial, ад лац. aequator = які выраўноўвае)

лінзавы або люстэркавы тэлескоп, які мае дзве восі вярчэння, што дазваляе вызначаць знаходжанне любога свяціла на нябеснай сферы адносна нябеснага экватара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ро́гель ’пояс, які злучае дзве кроквы паміж сабой’ (кам., Нар. сл.). З польск., параўн. вялікапольск. rygle ’тс’, якое з ням. Riegel з тым жа значэннем (Басара, Terminol., 2, 51); ‑о‑ ў першым складзе пад уплывам рог, рогі ’перасячэнне схілаў страхі’ (ц.-палес., усх.-палес., Нар. сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шарэ́нга ж. вайск., тс. перан. Glied n -(e)s, -er; Réihe f -, -n;

шарэ́нгамі glíederweise;

у дзве́ шарэ́нгі zwéiglied(e)rig;

у тры шарэ́нгі in Dréierreihen, dréiglied(e)rig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

язда́ ж.

1. Fáhren n -s;

язда́ вярхо́м [верхава́я язда́] Réiten n -s;

за дзве гадзі́ны язды́ ад … zwei Stúnden Fahrt von …;

2. (па чыгунцы і г. д.) Réisen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прогоре́ть сов., в разн. знач. прагарэ́ць;

дрова́ прогоре́ли дро́вы прагарэ́лі;

сковоро́дка прогоре́ла патэ́льня прагарэ́ла;

свеча́ прогоре́ла два часа́ све́чка прагарэ́ла дзве гадзі́ны;

де́ло прогоре́ло перен., разг. спра́ва прагарэ́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няве́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жонка сына. Урачыста пажадаў [стары] сыну з нявесткай добрага здароўя. Брыль. Хутка знадворку прыходзяць дзве жанчыны — нявестка і дачка старо[й] гаспадыні. Чорны. Як добрая свякроў, то добрая і нявестка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́дніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; незак.

Разм. Прыбядняцца. [Аляксей:] — А вы ведаеце, што ў гэтага самага Архіпа Мікуця, які вам пашкадаваў хлеба пакласці на стол, аж дзве ямы засыпаны збожжам.. А ён бедніцца, ведае, што старшыня сваяк — не зачэпіць. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́скі, ‑сак; адз. няма.

Разм. Пачатак касьбы. На світанні Мядовымі лугамі пахне зара — Хутка будуць закоскі. Крупенька. На ўсходзе сонца з Грынёў прывозяць дзве касілкі... Кажуць, з адной пойдзе трактар. Гэта падмога касцам, што прыехалі на закоскі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкляймі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., каго-што.

Тое, што і адклеймаваць. На тым жа тыдні Тарэнта выклапатаў сабе лесу, а яшчэ цераз паўтара ці два тыдні прыехаў у Шапятоўку аб’ездчык і адкляйміў у лесе дваццаць дзве сасны. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)