л, нескл., н.

1. Трынаццатая літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эл». Вялікае Л.

2. Санорны, плаўны, пярэднеязычны зычны гук; можа быць мяккім і цвёрдым: вугаль, вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмя́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да чмякаць.

2. Ударыць чым‑н., кінуць, утварыўшы глухі гук. Аксана, падышоўшы бліжэй, чмякнула вобземлю два даволі ладныя клункі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Утвараць глухі, лёгкі гук; шапацець. Стружкі прыемна шурхаюць і прыемна пахнуць. Бядуля. Ціха шурхалі, вызвоньвалі сіты, сартуючы буйнае калянае збожжа. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчы́лінны, ‑ая, ‑ае.

У тэхніцы — які мае шчыліны. Шчылінная антэна.

шчылі́нны, ‑ая, ‑ае.

У мовазнаўстве — гук, які ўтвараецца трэннем паветра ў шчыліне паміж збліжанымі органамі маўлення; фрыкатыўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Réibelaut

m -(e)s, -e лінгв. фрыкатыўны гук, спіра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Háuchlaut

m -(e)s, -e лінгв. шчы́лінны фарынга́льны гук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sélbstlaut

m -(e)s, -e фан. гало́сны гук, сана́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Éngelaut

m -(e)s, -e лінгв. шчы́лінны [фрыкатыўны] гук, спіра́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

palatal

[ˈpælətəl]

adj.

1) паднябе́нны (напр. косьць)

2) Phon. паднябе́нны, палята́льны; мя́ккі, зьмя́кчаны (гук)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фана́цыя

(фр. phonation, ад гр. phone = гук)

гучанне голасу і гукаў мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)