краёк, крайка, м.
Разм. Вузкая, крайняя палоска чаго‑н.; самы край, кончык. Краёк стала. □ [Абвестка] вісела на адным крайку — мабыць, нехта адляпіў яе. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гузава́тасць, ‑і, ж.
Уласцівасць гузаватага. Чалавек.. лёг на зямлю і, адчуўшы яе гузаватасць, адным махам рукі згроб сабе пад галаву імшыстую купіну. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смуро́длівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і смуродны. Адзін за адным .. [Слуцкі і Барысаўскі] спусціліся праз круглую адтуліну ў вільготную і смуродлівую глыбіню цёмнай зямлянкі. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спра́ўна,
1. Прысл. да спраўны.
2. у знач. вык. У парадку. Дзядзька Коля, стоячы збоку, зірнуў адным вокам на пасведчанне — усё спраўна. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
...хімія,
Другая састаўная частка складаных назоўнікаў — назваў навук, што аб’ядноўваюць сумежныя галіны ведаў, адным з кампанентаў якіх з’яўляецца хімія, напрыклад: біяхімія, геахімія, мікрахімія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аўтаката́ліз
(ад аўта- + каталіз)
паскарэнне хімічнай рэакцыі адным з яе прадуктаў, які выконвае ролю каталізатара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ізакефа́лія
(ад іза- + гр. kehpale = галава)
размяшчэнне галоў на адным узроўні ў рэльефах і жывапісе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
парламенцёр
(фр. parlementaire)
афіцыйны прадстаўнік, які пасылаецца адным з ваюючых бакоў для перагавораў з праціўнікам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
транслітара́цыя
(ад транс + лац. littera = літара)
лінгв. перадача тэксту, напісанага адным алфавітам, літарамі іншага алфавіта.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Ляшчотка ’трашчотка’ (Гарэц.), ’раздвоеная на адным канцы палоска кары, якая ўжываецца для біцця ў гульні’ (Нас.), ’аплявуха’ (Шат.). Да ляскаць, лёскат (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 62).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)