Afghan

[ˈæfgən]

1.

n.

1) афга́нец -ца m., афга́нка f.

2) пушту́ (адна́ зь дзьвю́х гало́ўных мо́ваў Афганіста́ну)

2.

adj.

афга́нскі

•

- Afghan hound

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дро́бязь, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. зб. Прадметы малой велічыні; дробны тавар.

Прадавалася розная д.: іголкі, ніткі, напарсткі, аплікі.

2. зб. Жывыя істоты дробнага памеру.

Добрая рыба не бралася, клявала адна д.

3. зб. Дробныя грошы, манеты.

У кішэні пазвоньвала д.

4. Што-н., не маючае істотнага значэння, малаважная рэч.

Гэта дробязі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сімфо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Вялікі (звычайна з чатырох частак, якія адрозніваюцца адна ад другой характарам музыкі і тэмпам) музычны твор для аркестра.

Трэцяя с.

Бетховена.

2. перан. Гарманічнае спалучэнне, злучэнне чаго-н.

С. колераў.

|| прым. сімфані́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

С. аркестр (са струннымі, духавымі і ўдарнымі інструментамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасто́ра, -ы, ж.

1. Адна з форм (поруч з часам) існавання матэрыі, якая бясконца развіваецца і характарызуецца працягласцю і аб’ёмам.

П. і час.

2. Працягласць, месца, неабмежаванае бачнымі памерамі.

Нябесная п.

3. Свабодны прамежак паміж чым-н., месца, дзе што-н. змяшчаецца.

Свабодная п. паміж сцяной і сталом.

|| прым. прасто́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парапітэ́к

(ад пара- + -пітэк)

адна з найбольш старажытных выкапнёвых чалавекападобных малпаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Накара́скацца ’навязацца’ (кіраўск., Нар. сл.). Да караскацца ’карабкацца’ (гл.), аднак семантыка сведчыць аб сувязі з адна рукацца ’адвязацца, адчапіцца’, з якога, відаць, шляхам субстытуцыі суфіксаў і было ўтворана слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

назва́ние ср. на́зва, -вы ж.;

носи́ть назва́ние насі́ць на́зву (зва́цца);

◊

одно́ (то́лько) назва́ние адна́ (то́лькі) на́зва;

по назва́нью як заву́ць (клі́чуць);

под назва́нием пад на́звай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пратэктара́т, ‑у, М ‑раце, м.

Адна з сучасных форм залежнасці дзяржаў, якая дае магчымасць больш моцным капіталістычным дзяржавам падпарадкоўваць сабе слабейшыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лютэра́нства, ‑а, н.

Адна з плыней хрысціянскага пратэстанцкага веравызнання, якая ўзнікла ў 16 ст. ў Германіі на аснове вучэння Марціна Лютэра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галайстра́, ‑ы, ж.

Разм. пагард. Пра беднага чалавека. / у знач. зб. Спачатку жылося ў камуне не соладка. Сабралася адна галайстра. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)