Verbum

асо́баснасць, ‑і, ж.

Сукупнасць індывідуальных рыс, асаблівасцей, характэрных для каго‑н. як асобы.

асцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пабіць, абхвастаць (чым‑н. гнуткім, тонкім).

ацяжа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; заг. ацяжар; зак., каго-што.

Тое, што і абцяжарыць.

бада́ць, ‑ае; незак., каго-што і чым.

Біць ілбом, калоць рагамі (пра жывёл).

вы́глушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго-што.

Вылавіць, глушачы падводнымі выбухамі. Выглушыць рыбу.

вы́няньчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Рупліва даглядаючы, выгадаваць. Ленку.. [бацька] сам выняньчыў. Даніленка.

вы́пацкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забрудзіць, вымазаць. Выпацкаць паліто, твар, рукі.

вы́турыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.

Разм. Выгнаць вон, выправадзіць. Вытурыць за дзверы.

аку́ць, акую, акуеш, акуе; акуём, акуяце; зак., каго-што.

Тое, што і акаваць.

апазіцы́йнасць, ‑і, ж.

Адмоўныя адносіны да каго‑, чаго‑н., нязгода з чым‑н.