папулярыза́тар, ‑а, м.

Той, хто папулярызуе што‑н., займаецца папулярызацыяй чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапластава́цца, ‑туецца; зак., з чым.

Размясціцца ўперамежку з пластамі чаго‑н. іншага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераплю́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што і чаго.

Разм. Плюхнуць цераз край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́пусту, прысл.

Разм. Дарэмна, марна. Васіль не пярэчыў. Чаго казаць попусту. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праві́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праўкай, выпраўкай чаго‑н. Правільшчык пілаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыразны́, ‑ая, ‑ое.

Далучаны да чаго‑н. шляхам межавання, прырэзкі. Прыразныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прышыўны́, ‑ая, ‑ое.

Які прышываецца да чаго‑н. Прышыўная манжэта. Прышыўны каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціпрацэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае пяць працэнтаў чаго‑н. Пяціпрацэнтны раствор соды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распы́рсквальнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для распырсквання чаго‑н. Распырсквальнік для вадкіх угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфле́нне, ‑я, н.

Спец. Нанясенне рыфляў на паверхню чаго‑н. Рыфленне валікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)