orange
[ˈɔrɪndʒ]
1.
n.
1) ара́нжык -а m., апэльсі́н -а m. (плод і дрэ́ва)
2) ара́нжавы ко́лер
2.
adj.
1) ара́нжавы (пра ко́лер)
2) апэльсі́навы (пра сок)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
touching
[ˈtʌtʃɪŋ]
1.
adj.
даты́чны; крана́льны, звару́шлівы, хвалю́ючы
2.
prep.
пра каго́-што, адно́сна
He asked many questions touching my profession — Ён шмат распы́тваўся пра маю́ прафэ́сію
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
be acquainted with
1) быць знаёмым з кім-чым
2) ве́даць пра што; быць азнаёмленым
I am acquainted with his plans — Я ве́даю пра яго́ныя пля́ны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
grievous
[ˈgri:vəs]
adj.
1) во́стры, нясьце́рпны (пра боль, лю́тасьць)
2) страшэ́нны; я́ўны, цяжкі́ (праві́на, памы́лка)
3) су́мны, гаро́тны, го́ркі (пра до́лю)
a grievous cry — паку́тлівы, балю́чы крык
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ба́бець ’маршчыніцца, карабаціцца (пра грушы, бульбу)’ (Сцяц.), ба́біцца ’старыцца, маршчыніцца (пра твар)’ (Гарэц.). Вытворнае ад ба́ба 1 (гл.). Параўн. таксама бабчыцца (< бабка). Параўн. укр. бабі́ти ’зморшчвацца’, чэш. babčeti ’зморшчвацца (пра яблыкі)’. Попавіч (ЈФ, 19, 168) бачыць тут утварэнне ад прасл. bab‑ (bob‑|bob‑; гл. пад баб-).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
уці́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. уціх, ‑ла; зак.
1. Спыніцца; перастаць гучаць (пра гукі шум і пад.). Шум уціх. Страляніна ўціхла. □ Успыхнулі і ўціхлі апладысменты, паўз Віцю прашмыгнулі танцоры, якія толькі што выступалі. Марціновіч.
2. Аслабець у сіле, дзеянні (пра стыхійныя з’явы). Уціхла навальніца. □ Вецер уціх, пацяплела, з лагчыны цераз пуці сунуліся шэрыя космы туману. Быкаў. Уціхла, прайшлі завіруха, Замоўклі басістыя громы. Колас. / Пра напружанасць дзеянняў, падзей. Спрэчкі ўціхлі ў хаце. / Пра боль, праяўленне хваробы. Доктар прыпісаў хлапчуку кампрэсы, парашкі і наказаў ляжаць нерухома да таго часу, пакуль уціхнуць болі. Кулакоўскі. Праз некалькі дзён боль уціх, успаміны пра страшнае — адышлі. Брыль.
3. Супакоіцца, перастаць плакаць, крычаць, злавацца і пад. Хлопчык плакаў доўга, змогся і ўціх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́; незак.
Утвараць металічны гук.
Звініць званок.
Звіняць галасы дзяцей.
У вушах звініць (пра звон у вушах).
|| зак. празвіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
значкі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
Чалавек, які мае значок як сведчанне пра кваліфікацыю, выкананне якіх-н. нарматываў.
|| ж. значкі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. значкі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
камандзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Начальнік вайсковай часці, падраздзялення, ваеннага судна.
К. палка.
К. крэйсера.
2. Пра таго, хто любіць камандаваць, аддаваць загады (разм.).
Развялося тут камандзіраў!
|| прым. камандзі́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
нязда́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -а́р (разм.).
Бездар, пазбаўлены здольнасцей да чаго-н.; няўмека.
Пра сапраўднага майстра ніхто не скажа — н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)