Verbum

во́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыстасаванне для прыпрэжкі каня ў дапамогу каранніку (сярэдняму каню).

Хадзіць на ворчыку.

|| прым. во́рчыкавы, -ая, -ае.

ву́праж, -ы, ж.

1. Рыштунак для запрэжкі (у 1 знач.).

Конская в.

2. Счэпнае прыстасаванне ў вагонах (спец.).

|| прым. ву́пражны, -ая, -ае.

выя́ўны, -ая, -ае (разм.).

1. Відавочны для ўсіх; бясспрэчны.

На твары быў в. смутак.

2. Выразны.

В. малюнак.

|| наз. выя́ўнасць, -і, ж.

газаме́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для вызначэння колькасці зрасходаванага газу¹, які праходзіць цераз газапраходную трубу.

|| прым. газаме́рны, -ая, -ае.

акані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Дашчаная ці жалезная створка для прыкрыцця знадворку акна.

Зачыніць аканіцы.

|| прым. акані́чны, -ая, -ае.

А. кручок.

акведу́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Збудаванне ў выглядзе моста з каналам або трубаправодам для падачы вады цераз роў, цясніну і пад.

амбулато́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

Лячэбніца для аказання медыцынскай дапамогі ў самой установе і дома.

|| прым. амбулато́рны, -ая, -ае.

Амбулаторнае лячэнне.

апарату́ра, -ы, ж., зб.

Сукупнасць апаратаў для якой-н. работы; абсталяванне лабараторыі, цэха і інш.

Набыць новую апаратуру.

|| прым. апарату́рны, -ая, -ае.

ара́ла, -а, н.

1. уст. Прылада для ворыва, саха.

2. У выразе: перакаваць мячы на аралы (высок.) — скончыўшы вайну, пачаць мірна працаваць.

арты́кль, -я, мн. -лі, -ляў, м.

У граматыцы некаторых моў — часціца, якая дадаецца да назоўніка для адрознення яго роду, пэўнасці і няпэўнасці.