знамяна́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць знамянальнага; важнасць, асобая значнасць чаго‑н. Знамянальнасць падзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрэ́зчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца зрэзкай, зразаннем чаго‑н. Зрэзчык тытуню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заканспектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Зрабіць канспект чаго‑н. Заканспектаваць лекцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запазне́нне, ‑я, н.

Нясвоечасовасць яўкі, выканання чаго‑н.; спазненне. Запазненне з сяўбой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́рнік, ‑а, м.

Спец. Кацёл або іншае прыстасаванне для запарвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяжэ́нне, ‑я, н.

Спец. Працэс здабычы, атрымання чаго‑н. з дапамогай цягі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́членіць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Вылучыць асобныя часткі, члены чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шмаргнуцца, ‑нецца; зак.

Выпасці, выцягнуцца з чаго‑н. ад штуршка, неасцярожнага руху.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышыняме́р, ‑а, м.

Агульная назва прылад, прызначаных для вымярэння вышыні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герметызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Рабіць герметызацыю чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)