упаі́ць, упаю́, упо́іш, упо́іць; упо́ены: зак., каго (разм.).

Напаіць дап’яна.

|| незак. упо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філі́піка, -і, ДМ -піцы, ж. (кніжн.).

Гнеўная выкрывальная прамова, выступленне супраць каго-, чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хло́пча, м. (разм.).

Ужыв. як сяброўскі зварот да каго-н.

Адкуль ты, х., будзеш родам?

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хрысціянізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Падвергнуць (падвяргаць) хрысціянізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чос, -у, м.

У выразе: даць (задаць) чосу (разм.) — прабраць каго-н. за што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экрані́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (спец.).

Зрабіць (рабіць) экраніраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмансіпі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Правесці (праводзіць) эмансіпацыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sympathize, BrE -ise [ˈsɪmpəθaɪz] v. (with)

1. спачува́ць (каму-н.), шкадава́ць (каго-н.);

I sympathize with your feelings. Я падзяляю вашы пачуцці.

2. сімпатызава́ць, до́бра ста́віцца (да каго-н.);

sympathize with smb.’s ambition адабра́ць чые́-н. імкне́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trick​2 [trɪk] v. падма́нваць; жартава́ць;

trick smb. into smth./doing smth. падма́нам спакуша́ць каго́-н. зрабі́ць што-н.;

trick smb. out of smth. выма́ньваць што-н. у каго́-н.

trick out [ˌtrɪkˈaʊt] phr. v. lit. упрыго́жваць, прыбіра́ць, убіра́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кабала́​1

(тур. kabala, ад ар. qabālä)

1) даўгавое абавязацельства ў Вялікім княстве Літоўскім (14—17 ст.);

2) поўная залежнасць ад каго-н., заняволенне (напр. памешчыцкая к).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)