непамярко́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца памяркоўнасцю; з якім цяжка згаварыцца, упарты. — Непамяркоўны ты чалавек, як я бачу! — расцяжна, матаючы галавою і разводзячы рукамі, прамовіла Марта. Гартны. Непамяркоўны і крыклівы сам, Комлік, аднак, любіў мірыць другіх. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схлусі́ць, схлушу, схлусіш, схлусіць; зак.

Сказаць няпраўду, салгаць. Схлусіць .. [Максім] не здолее, і праўду сказаць таксама цяжка і непрыемна. Шамякін. [Вольга:] — Я нават баюся распытваць .. [Сцяпана], бо ён што-небудзь мармытне ці схлусіць, скажа зусім не тое, што думае. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарата́йка, ‑і, ДМ ‑тайцы; Р мн. ‑таек; ж.

Разм. Лёгкая на двух колах павозка. Цяжка сказаць, што бацька любіў больш: грошы, якіх у яго на пачатку было, відаць, ніштавата, ці гонар — запрэжаную паркай рысорную таратайку. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трася́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Стрэсенае сена з саломай, якое ідзе на корм жывёле. З катуха, у які мы кідалі Падласцы трасянку з саломы і сена, мне ўжо не вельмі цяжка было дабірацца да бэлькі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nawet

нават;

nawet wyobrazić sobie trudno — нават цяжка сабе ўявіць;

przybyli wszyscy, nawet dzieci — прыйшлі ўсе, нават дзеці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

táppen

vi ця́жка ступа́ць, ісці́ няўпэўненым кро́кам, ісці́ наво́бмацак

im Fínstern ~ — блука́ць упо́цемку

nach etw. (D) ~ — шука́ць што-н. во́бмацкам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stámpfen

1.

vt таўчы́, мяць

zu Púlver ~ — растаўчы́ ў парашо́к; трамбава́ць

2.

vi ця́жка ступа́ць; ту́паць (нагамі ў знак пратэсту)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Кру́глік ’ялец’ (Крыв.). Вытлумачыць гэту назву цяжка. Магчыма, гэта звязана з формай галавы. Параўн. назвы для яльца головень‑елец (Каламіец, Рыбы, 21).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

going​1 [ˈgəʊɪŋ] n.

1. fml адыхо́д; ад’е́зд; знікне́нне

2. ху́ткасць (руху і да т.п.); умо́вы, магчы́масці ру́ху (таксама перан.);

I found the book heavy going. Я ўбачыў, што чытаць гэту кнігу цяжка і нецікава.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

запы́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запыліць ​1.

2. у знач. прым. Пакрыты пылам, насыпаны пылам. Днём і ноччу ляцеў паравоз, Запылены, закураны, Аж з Урала. Кірэенка. Даміра ішоў наперадзе, цяжка ступаючы запыленымі кірзавымі ботамі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)