каплепадо́бны, ‑ая, ‑ае.

Падобны на каплю (у 1 знач.). Каплепадобная будова рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мале́кула, ‑ы, ж.

Найменшая частачка рэчыва, якая захоўвае яго асноўныя хімічныя ўласцівасці.

[Фр. molécule ад лац. moles — маса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчалачыцца, ‑чыцца; зак.

Спец. Вылучыцца з цвёрдага рэчыва, масы, растварыўшыся ў вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гудро́н, ‑у, м.

Чорнае смалістае рэчыва — астатак, які атрымліваецца пры перагонцы нафты.

[Фр. goudron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлосаста́ў, ‑таву, м.

Спец. Састаў, рэчыва, якое мае здольнасць свяціцца ў цемнаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсібіліза́тар, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, якое выклікае сенсібілізацыю. Аптычны сенсібілізатар. Хімічны сенсібілізатар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сікаты́ў, ‑тыву, м.

Спец. Рэчыва, якое паскарае высыханне алеяў, фарбаў і лакаў.

[Ад. лац. siccativus — які высушвае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва скарачальнасць. Скарачальныя лікі. Скарачальнае рэчыва мышачнай тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траты́л, ‑у, м.

Цвёрдае крышталічнае рэчыва жоўтага колеру з вялікай выбуховай сілай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тынкту́ра, ‑ы, ж.

Настой лекавага рэчыва на спірце або эфіры. Тынктура валяр’яну.

[Лац. tinctura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)