флюс ​1, ‑у, м.

Спец. Нарыў пад надкосніцай, выкліканы хворым зубам, у сувязі з чым падпухае шчака.

[Ням. Fluß.]

флюс ​2, ‑у, м.

Спец.

1. Рэчыва, якое дабаўляецца да руды пры плаўцы для аддзялення шлаку і шкодных прымесей ад металу.

2. Рэчыва, якое скарыстоўваецца пры луджэнні, зварцы для ачысткі паверхні металу ад вокіслаў.

3. Рэчыва, якім запаўняюць поры гліняных і фарфоравых вырабаў пры абпальванні для надання ім моцнасці.

[Ням. Fluß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

incombustible

[,ɪnkəmˈbʌstəbəl]

1.

adj.

незгара́льны; во́гнетрыва́лы

2.

n.

неўзгара́льнае, во́гнетрыва́лае рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

thinner

[ˈӨɪnər]

n.

разрэ́джвальнік -у m., рэ́чыва для разрэ́джваньня (напр. фа́рбы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tinder

[ˈtɪndər]

n.

1) гу́ба, цэ́ра f.

2) лёгка запа́льнае рэ́чыва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Substánz

f -, -en

1) філас. субста́нцыя; рэ́чыва; матэ́рыя

2) су́тнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

гра́нула, ‑ы, ж.

Спец. Невялічкі цвёрды кусочак якога‑н. рэчыва ў выглядзе зерня або камячка.

[Ад лац. granulum — зярнятка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ванілі́н, ‑у, м.

Пахучае арганічнае рэчыва, якое знаходзіцца ў стручках ванілі або атрымана штучным спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэо́метр, ‑а, м.

Прылада, пры дапамозе якой вызначаецца шчыльнасць вадкасці, удзельная вага рэчыва і пад.

[Ад грэч. araios — няшчыльны, разрэджаны і metreo — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асяро́дкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асяродка (у 1 знач.). Асяродкавы слой. Асяродкавае рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэразо́ль, ‑ю, м.

Безліч найдрабнейшых часцінак якога‑н. рэчыва, распыленых у газах або газападобным асяроддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)