яны́, род., вин., предл. іх, дат. ім, твор. і́мі; м. ён, ж. яна́, ср. яно́ мест. личн. они́;

я. пасябрава́лі — они́ подружи́лись;

я іх не ве́даю — я их не зна́ю;

ад іх прыйшло́ пісьмо́ — от них пришло́ письмо́;

дзя́куючы ім — благодаря́ им;

памі́ж і́мі — ме́жду ни́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вы́пасть сов., в разн. знач. вы́пасці, мног. павыпада́ць;

из кни́ги вы́пало письмо́ з кні́гі вы́пала пісьмо́;

вы́пал снег вы́паў снег;

вы́пало ему́ сча́стье вы́пала яму́ шча́сце;

жре́бий вы́пал ему́ жэ́рабя вы́пала яму́ (на яго́);

◊

вы́пасть на до́лю вы́пасці на до́лю;

вы́пасть из по́ля зре́ния вы́пасці з по́ля зро́ку, вы́пасці з во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

odebrać

odebra|ć

зак.

1. адабраць;

~ć sobie życie — пазбавіць сябе жыцця;

2. атрымаць;

~ć list — атрымаць пісьмо (ліст);

~ć dziecko — прыняць дзіця (пры родах);

~ło mu mowę — у яго мoву адняло; ён анямеў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́пасці, ‑паду, ‑падзеш, ‑падзе; заг. выпадзі; зак.

1. Вываліцца, упасці. Пісьмо выпала з кнігі. Люлька выпала з зубоў. Выпасці з воза.

2. перан. Знікнуць, страціцца; застацца незаўважаным. Яго прозвішча выпала з памяці. Выпасці з-пад увагі.

3. Упасці на зямлю (пра ападкі). Уначы выпала раса. □ Снег выпаў нечаканы, добры. Танк.

4. безас. Давесціся, здарыцца, дастацца на долю. Машы выпала дзяжурыць апошнія гадзіны. Шамякін. І вось тут выпала мне спаткацца з чалавекам, знаёмства з якім неяк перавярнула мае ранейшыя погляды. Навуменка.

5. Выдацца. Ураджайны выпаў год.

•••

Выпасці на долю чыю або каму — дастацца.

З вока выпасці — не ўбачыць, не заўважыць.

Як выпадзе — як удасца, як здарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́цька, ‑і, м.

Разм.

1. Сабака. Саломінка то пакручвалася перад сабачым носам, то спрытна ўцякала ад выскаленай пысы, а цюцька бег ды бег, брахаў і брахаў да хрыпаты. Лужанін. // Ласкавы зварот да сабакі. Сабакі хутка ачухаліся. Перасталі яе чапаць. — Цюцькі... Цюцькі... — прагаварыла.. [Фрося] з дакорам. Бядуля.

2. Ужываецца звычайна ў параўнальных выразах са значэннем слова сабака. — З-замерзла я, Толік, як цюцька! — засмяялася Люда. — І ніяк не сагрэцца. Брыль. Мокрыя, як цюцькі, вылезлі мы на бераг. Якімовіч.

3. Ужываецца як лаянкавае слова. — Цяпер тут, брат, гіцаль люцейшы за Мухеля. Адстаўны падпалкоўнік.. Цюцька, якіх свет не бачыў, — дадаў Якаў Гошка. Грахоўскі. «Які ты пан? Ты цюцька руды!» — Так пачыналася пісьмо. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасла́ць​I (адправіць) schícken vt (каму-н D, an A); sénden* vt;

пасла́ць пісьмо́ [пасы́лку] éinen Brief [ein Pakét] schícken;

пасла́ць дзяце́й спаць die Kínder ins Bett schícken;

пашлі́це хутчэ́й па до́ктара! schícken Sie schnell nach éinem Arzt!, lássen Sie schnell éinen Arzt hólen!;

ба́цька пасла́ў мяне́ да Вас der Vater hat mich zu Íhnen geschíckt;

◊ пасла́ць да д’я́бла zum Téufel schícken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

апуска́ць

1. sénken vt, heráblassen vt, herúnterlassen* vt;

апуска́ць каўне́р den Krágen úmschlagen* [herúnterschlagen*];

апуска́ць во́чы die Áugen níederschlagen* [sénken];

апуска́ць галаву́ den Kopf sénken [hängen lássen*];

апуска́ць мане́ту ў аўтама́т éine Münze in den Automáten wérfen*;

апуска́ць пісьмо́ éinen Brief éinwerfen*;

апуска́ць перпендыкуля́р матэм das Lot fällen;

2. (прапусціць) áuslassen* vt, übergéhen* vt; wéglassen* vt (выкінуць);

апуска́ць падрабя́знасці die Éinzelheiten wéglassen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

refer [rɪˈfɜ:] v. (to)

1. пасыла́ць, адсыла́ць (да каго-н./чаго-н.);

I referred him to the secretary. Я паслаў яго да сакратара.

2. звярта́цца (па дапамогу і да т.п.);

I shall have to refer to the Board. Я буду вымушаны звярнуцца ў праўленне.

3. спраўля́цца; карыста́цца даве́днікам і да т.п.

4. спасыла́цца (на каго-н./што-н.);

referring to your letter спасыла́ючыся на ва́ша пісьмо́

5. упаміна́ць, гавары́ць (пра каго-н./што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

про́сты, -ая, -ае.

1. Аднародны па саставе, не састаўны.

Простае рэчыва.

2. Не складаны, не цяжкі, лёгка даступны для разумення.

Простае рашэнне.

3. Без асаблівых хітрасцей, не мудрагелісты.

Простая абстаноўка ў кватэры.

4. Не першасортны, грубы па якасці.

Мука простага памолу.

5. Які не вызначаецца сярод іншых, самы звычайны.

П. смертны.

Простыя людзі жадаюць міру.

6. Звычайны, не заказны (пра пісьмо, бандэроль і пад.).

7. Прастадушны, няхітры, не ганарлівы.

Не саромцеся яго, ён чалавек п.

8. Які належыць да непрывілеяваных класаў, не дваранскі (уст.).

П. народ.

9. Прамы, без выгібаў.

Дарога простая, як страла.

10. Пра каня: не спутаны (разм.).

○

Простая мова — у граматыцы: чужая мова, перададзеная без змен, ад імя гаворачага.

◊

Простым вокам — без дапамогі аптычных прыбораў.

|| памянш. про́сценькі, -ая, -ае (да 2, 3 і 7 знач.).

|| наз. прастата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. (да 2, 3 і 7 знач.).

◊

Святая прастата — пра вельмі наіўнага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адкры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., што.

1. Тое, што і адчыніць.

А. хату.

А. вокны.

2. Зрабіць даступным для чаго-н., раскрыць, распячатаць, адкаркаваць і пад.

А. кансервы.

А. бутэльку А. пісьмо.

3. Раскрыць, разамкнуць.

А. кніжку.

А. ноты.

А. вочы.

4. Зняць што-н. зверху, агаліць.

А. твар.

А. грудзі.

5. Увесці ў дзеянне, пусціць што-н.

А. газ.

А. ваду.

6. Выявіць, паведаміць адкрыта, не тоячыся, што-н.

А. праўду.

А. свае планы.

7. Даць шырокія магчымасці для развіцця чаго-н.

А. дарогу новаму.

8. Пачаць што-н., пакласці пачатак якім-н. дзеянням, дзейнасці.

А. сход.

А. рахунак.

А. тэатральны сезон.

А. агонь (пачаць страляць).

9. Устанавіць наяўнасць, існаванне чаго-н. у выніку даследавання.

А. залежы вугалю.

А.

Амерыку (перан.: сказаць, аб’явіць тое, што даўно вядома; іран.).

10. Заўважыць невядомыя да гэтага здольнасці, якасці.

А. у сабе талент.

|| незак. адкрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адкрыццё, -я́, н. і адкрыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)