геалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геалогіі. Геалагічная карта. Геалагічная экспедыцыя. Геалагічная разведка. // Звязаны з гісторыяй Зямлі, зямной кары. Геалагічны перыяд. Геалагічныя працэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такава́ць, ‑куе; незак.

Рабіць своеасаблівыя рухі і спяваць, падклікаючы самку ў перыяд спарвання (пра самцоў некаторых птушак). Зухавата, весела такуе [цецярук], Выпінае грудку напаказ. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траці́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Трэцяя стадыя ў развіцці чаго‑н. (звычайна хваробы). Трацічная форма сіфілісу.

2. Звязаны з першым перыядам кайназойскай эры. Трацічны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаснаццацігадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Узростам у шаснаццаць год. Гора ў некалькі хвілін састарыла гэтую шаснаццацігадовую дзяўчыну. Шамякін.

2. Працягласцю ў шаснаццаць год. Шаснаццацігадовы перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухсотго́ддзе н.

1. (перыяд) ein Zéitraum von zwéihundert Jáhren, zwéihundert Jáhre;

2. (угодкі) der zwéihundertste Jáhrestag

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́тні​I Sómmer-; sómmerlich;

ле́тняя суке́нка Sómmerkleid n -(e)s, -er;

ле́тні перы́яд Sómmerzeit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перахо́дны

1. Übergangs-;

перахо́дны перы́яд Übergangsperiode f -, -n;

2. грам. transitív, zíelend;

перахо́дны дзеясло́ў transitíves [zíelendes] Verb [Zéitwort]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

post-war [ˌpəʊstˈwɔ:] adj. паслявае́нны;

economic conditions in post-war Britain эканамі́чныя ўмо́вы ў паслявае́ннай Брыта́ніі;

the post-war period паслявае́нны перы́яд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

перадгісто́рыя, ‑і, ж.

Перыяд, які папярэднічае гісторыі чаго‑н. Перадгісторыя чалавецтва. // Тое, што папярэднічае ўзнікненню, развіццю чаго‑н. і падрыхтоўвае гэтае развіццё, узнікненне. Перадгісторыя завода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінхрані́я, ‑і, ж.

1. Кніжн. Тое, што і сінхранізм.

2. У мовазнаўстве — суіснаванне і ўзаемазалежнасць элементаў мовы ў які‑н. перыяд яе гісторыі; проціл. дыяхранія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)