1. У антычнай міфалогіі — месца, дзе знаходзяцца цені (душы памёршых) абраннікаў багоў.
2.перан.Уст.паэт. Рай.
[Лац. Elysium з грэч.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паслухмя́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць паслухмянага; паслухмянства. Міхал не баязлівы, не слабасцю натуры вытлумачвае паэт паслухмянасць, пакорлівасць Міхала, які толькі аднойчы адважыўся агрызнуцца ляснічаму.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лісто́таж.паэт. Laub n -(e)s, Láubwerk n -(e)s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ло́гаван.; ло́гвішчан.паэт. Láger n -s -, Höhlе f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
здавёнпрысл.паэт. von alters her; von jéher; seit lángem; längst
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Весяле́ць ’станавіцца вясёлым’ (КТС, БРС), укр.веселі́ти, рус.веселе́ть, польск.weseleć, уст.wiesielić ’станавіцца вясёлым’; (паэт.) ’праслаўляць’, славен.veselẹ́ti > veselíti ’радаваць’. У значэнні ’станавіцца вясёлым’ — гэта ўсходне-славянскі адпрыметнікавы дзеяслоў з суф. ‑ěti ад вясёлы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Zíerat
m -(e)s, -e паэт. аздо́ба, краса́, упрыго́жанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
медыта́цыя
(лац. meditatio)
1) роздум, самапаглыбленне;
2) форма філасофскай лірыкі, у якой паэт выкладвае свае роздумы над праблемамі жыцця і смерці.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
спавяда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.
1.каго і без дап. Прымаць споведзь у каго-н.
С. грэшніка.
2.перан., каго. Ушчуваць за што-н.
С. вучня за дрэнны ўчынак.
3. Прытрымлівацца якога-н. вучэння, пераканання і пад.
Паэт кіраваўся прынцыпамі, якія спавядаў Максім Багдановіч.