вырыва́ть​I несов.

1. (выдёргивать) вырыва́ць;

вырыва́ть зуб вырыва́ць зуб;

2. (игрывать) выдзіра́ць;

вырыва́ть листы́ из кни́ги выдзіра́ць лісты́ з кні́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

weed​2 [wi:d] v. пало́ць; прапо́лваць; выпо́лваць

weed out [ˌwi:dˈaʊt] phr. v.

1. вырыва́ць (пуста зелле)

2. пазбаўля́цца;

weed out a library вы́кінуць непатрэ́бныя кні́гі з бібліятэ́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́лупіць​I разм. áusreißen* vt; heráusreißen* vt;

вы́лупіць ліст з кні́гі ein Blatt aus dem Buch (heráus)réißen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канфіска́цыя, ‑і, ж.

Прымусовае бязвыплатнае адняцце грошай або маёмасці ў карысць дзяржавы. Канфіскацыя памешчыцкіх зямель. Канфіскацыя маёмасці. // Забарона карыстацца творамі друку, прадаваць іх. Канфіскацыя кнігі. □ Амаль усе нумары газеты падвяргаліся канфіскацыі паліцыяй. Шакун.

[Лац. confiscatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтрыгу́ючы, ‑ая, ‑ае.

Які інтрыгуе, зацікаўлівае, узбуджае інтарэс сваёй таямнічасцю. Інтрыгуючая назва кнігі. □ — А вы не пашкадуеце потым, калі даведаецеся, аб чым ідзе гутарка? — з інтрыгуючай нахабнасцю, нібы пагражаючы, цягнуў далей незнаёмы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старадру́к, ‑а, м.

Старадрукаваныя кнігі. Як ён [Багдановіч] хацеў .. дакрануцца да пажаўцелых старонак тваіх старадрукаў! Клышка. У параўнанні з рукапісамі і старадрукамі папярэдняга [16–17 стст.] перыяду ў пазнейшых друкаваных кнігах літара «і» ужываецца больш паслядоўна. Булыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

theirs

[ðerz]

pron.

і́хны

Those books are theirs, not mine — Гэ́ныя кні́гі і́хныя, а не мае́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appendix

[əˈpendɪks]

n., pl. -dixes, -dices

1) дада́так (да кні́гі, дакумэ́нту)

2) Anat. адро́стак сьляпо́е кі́шкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

іх мест.

1. личн. в род., вин. их; см. яны́;

2. притяж. их;

гэ́та іх кні́гі — э́то их кни́ги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АЛЬБО́М

(франц. album),

1) пераплеценыя чыстыя лісты для малюнкаў, фатаграфій, аўтографаў, калекцый.

2) Збор рэпрадукцый, фотакартак, чарцяжоў і інш., выдадзеных у выглядзе кнігі, часта з тлумачальным тэкстам.

т. 1, с. 274

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)