квадр

(іт. quagro = квадратны)

камень для кладкі сцен, абчэсаны ў выглядзе паралелепіпеда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

отвора́чивать несов.

1. (сдвигать с места) адваро́чваць;

отвора́чивать ка́мень адваро́чваць каме́нь;

2. (отвинчивать, открывать) адкру́чваць;

3. (голову и т. п.) адваро́чваць;

4. (откидывать) адхіля́ць, адхіна́ць;

отвора́чивать одея́ло адхіна́ць (адхіля́ць) ко́ўдру;

5. безл., разг. (о чувстве неприязни к кому-, чему-л.) адваро́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

bluestone

[ˈblu:stoʊn]

n.

1) сі́не-шэ́ры пяшча́нік

2) ме́дны купарва́с, сі́ні ка́мень

blue vitriol — ме́дны купарва́с

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mossy

[ˈmɔsi]

adj.

1) імшы́сты (пакры́ты мо́хам, як бало́та, ка́мень)

2) мо́хавы, імхо́вы, імша́ны, як мох

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абсідыя́н

[лац. obsidianus (lapis) = камень Абсідыя, ад Obsidius = імя рымляніна, які прывёз гэты камень з Эфіопіі]

шклопадобная вулканічная горная парода чырвонага, чорнага або шэрага колеру; выкарыстоўваецца ў будаўніцтве і ювелірнай справе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

саштурхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Штурхнуўшы, зрушыць з месца. Саштурхнуць камень з дарогі. // Штурхнуўшы, скінуць зверху ўніз. Віктар вярнуўся і нагою саштурхнуў Барташэвіча ў ваду. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кора́лл

1. зоол. кара́л, -ла м.;

2. (драгоценный камень) кара́л, -ла и (собир.) -лу м.;

кора́ллы мн. кара́лы, -лаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Markíse

f -, -n

1) маркі́за (навес)

2) кашто́ўны ка́мень у ава́льнай апра́ве

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

грант

1. Біты камень для рамонту дарог (Гродз.).

2. Гравій; буйны пясок, жвір (Гродз.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

аліві́н

(ад лац. oliva = масліна)

паўкаштоўны камень класа сілікатаў зеленаватага колеру розных адценняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)