візгата́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. візгатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння: візгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вішча́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вішчаць, а таксама гукі гэтага дзеяння; віск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́йканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. войкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вурката́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вуркатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўзнаўляе гукі мовы пры дапамозе адпаведнага механізма. Самагаворны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скра́банне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрабаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́ньканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. трэнькаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турката́нне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. туркатаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускры́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ускрыкваць — ускрыкнуць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́рканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. харкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)