obkładać
незак.
1. абкладаць;
2. абгортваць;
3. пакрываць;
4. абшываць;
5. біць, дубасіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
okładać
незак. абкладаць, абкладваць;
okładać podatkiem — абкладаць падаткам;
okładać kijem — лупцаваць (біць) палкаю
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
egzekwować
незак.
1. спаганяць;
2. выконваць;
egzekwować rzut karny спарт. біць штрафны ўдар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лёт лёт, род. лёту м.;
лови́ть (хвата́ть) на лету́ лаві́ць (хапа́ць) на ляту́;
стреля́ть (бить) в лёт охот. страля́ць (біць) на ляту́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
◎ Піры́ць ’перыць, біць цэпам’ (Скарбы), ’праць бялізну пранікам’ (шчуч., дзятл., ЛА, 3), гродз. траць (хусця) ’тс’ (тамсама). З іншай ступенню чаргавання галоснага асновы прасл. *perti, гл. перыць, параўн. лат. pireties ’тс’, літ. perti ’біць, сцябаць венікам у лазні’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кнэ́мбіць ’мучыць, біць’ (Сцяшк. Сл.). З польск. gnębić ’прыгнятаць, мучыць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кукса́ць ’біць кулакамі ў спіну’ (Сцяшк.). Да кукса 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэпсты́ (тепсти́) ‘ківаць, матляць, целяпаць’ (кобр., Горбач, Зах.-пол. гов.), тыпсты́ ‘моцна трасці; шукаць’ (Клім.). Параўн. рус. дыял. тепсти́ ‘цягнуць, вязці з натугай’, палаб. tipst ‘трэсці’, славен. tepsti ‘біць, лупцаваць’, харв. tèpsti ‘збіваць масла; біць, стукаць; валачыць; плявузгаць’, серб. те̏псти ‘збіваць масла, пляскаць, боўтаць, калаціць’, роднасныя літ. tèpti ‘мазаць, шмараваць; біць, стукаць’ пры аблаўтным tapšnoti ‘ляпаць’ з інавацыйным суф. ‑šno‑ (Смачынскі, 673), параўн. харв. tȁpšati ‘тс’. Прасл. *tepti ‘стукаць, біць’ (гл. цепаць) з «інтэнсіўным» s, відаць, гукапераймальнага паходжання (Фасмер, 4, 45; Скок, 3, 460; Глухак, 623; Шустар-Шэўц, 1504; Бязлай, 4, 170–171; ЕСУМ, 5, 548; ВЕР, 7, 949).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spurt2 [spɜ:t] v.
1. біць струме́нем;
Blood spurted from the wound. Кроў хлынула з раны.
2. рабі́ць рапто́ўнае намага́нне;
spurt to catch a train імча́цца, каб паспе́ць на цягні́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Нахла́шч ’наросхрыст, шырока, размашыста’ (калінк., З нар. сл., Сцяшк.): Нарашчыняў нахлашч дзверы (Місько); сюды ж нахляшч ’насцеж’ (Сцяц.), што дазваляе звязаць названыя словы з дзеясловам хлястаць ’біць наводмаш’, параўн. Дзверы атхляшчыў (Сцяц.), з іншым вакалізмам — хлыстиць, хласціць ’біць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)