Verbum

раско́с, ‑а, м.

Спец. Распорка, якая ставіцца пад касым вуглом да гарызантальных або вертыкальных частак канструкцыі.

распазы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Раздаць у доўг (усё або значную частку). Распазычыць грошы суседзям.

рынапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Аднаўленне носа або выпраўленне яго формы з дапамогай пластычнай хірургіі.

рэаста́т, ‑а, М ‑стаце, м.

Электрычны прыбор, які рэгулюе сілу току або напружання ў электрычным ланцугу.

[Грэч. rheos — цячэнне і statós — нерухомы.]

рэвальва́цыя, ‑і, ж.

Афіцыяльнае павышэнне залатога забеспячэння грашовай адзінкі краіны або фактычнае павышэнне яе валютнага курсу.

[Ад лац. re — зноў і valere — каштаваць.]

рэзе́кцыя, ‑і, ж.

Выдаленне, адразанне пры дапамозе аперацыі часткі цела або органа, пашкоджаных хваробай. Рэзекцыя страўніка.

рэлі́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Рэч, арганізм або з’ява, якія засталіся як перажыты ад старажытных эпох.

[Ад лац. relictus — пакінуты.]

рэцыпіе́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Чалавек або жывёліна, якім перасаджваюць орган, тканкі, клеткі іншага арганізма.

[Ад лац. recipiens, recipientis — які атрымлівае, прымае.]

самаўзгарэ́цца, ‑рыцца; зак.

Спец. Загарэцца самаадвольна ў выніку ўзмоцненага акіслення, выкліканага прытокам паветра або хімічнай рэакцыяй.

сіндактылі́я, ‑і, ж.

Спец. Поўнае або частковае зрашчэнне пальцаў, якое ў чалавека разглядаецца як загана развіцця.

[Грэч. syn — разам і dāktylos — палец.]