кальча́к, -а́, м. (спец.).

Група галін, лістоў, кветак, якія растуць на сцябле на адной вышыні.

|| прым. кальча́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́дзь, -і, ж. (спец.).

Густы клейкі сок некаторых раслін, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. каме́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Спецыяліст па межаванні і землеўпарадкаванні.

|| прым. камо́рніцкі, -ая, -ае.

К. абмер зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канве́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (афіц.).

Міжнародная дамова, пагадненне па якім-н. спецыяльным пытанні.

|| прым. канвенцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канку́р, -а, м.

У конным спорце: пераадоленне некалькіх перашкод на пэўным маршруце.

Спаборнічаць у канкуры.

|| прым. канку́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канспе́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі запіс зместу чаго-н.

К. лекцыі.

|| прым. канспе́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канто́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Работнік канторы.

|| ж. канто́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. канто́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кантрыбу́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Плацяжы, якія накладаюцца дзяржавай-пераможцай на пераможаную дзяржаву.

|| прым. кантрыбуцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфе́сія, -і, мн. -і, -сій, ж. (кніжн.).

Тое, што і веравызнанне.

|| прым. канфесіяна́льны, -ая, -ае і канфесі́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

капітуля́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто капітулюе, адмаўляецца ад ранейшай пазіцыі.

|| прым. капітуля́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)