Verbum

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

класіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік або прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.); класік (у 2 знач.)

контраге́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагавору.

[Ад лац. contrahens, contrahentis — які дамаўляецца.]

кружа́ла, ‑а, н.

У будаўніцтве — драўляная або металічная дуга, на якой кладуць скляпенне, арку і пад.

кумуля́цыя, ‑і, ж.

Працяглае або паўторнае ўвядзенне ў арганізм лекавых рэчываў з мэтай узмацнення іх дзейнасці.

[Ад лац. cumulatio — памнажэнне.]

лінкру́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Тоўстая папера ці кардон з гладкім або рэльефным малюнкам; абойны матэрыял.

ля́піс, ‑у, м.

Крышталічны парашок або камень, які выкарыстоўваецца ў медыцыне як процізапаленчы сродак, для прыпякання.

[Ад лац. lapis — камень.]

макраструкту́ра, ‑ы, ж.

Спец. Будова цвёрдых рэчываў, бачная простым вокам або пры невялікім павелічэнні; проціл. мікраструктура.

[Ад грэч. makrós — вялікі і лац. structura — будова.]

мегато́на, ‑ы, ж.

Умоўная адзінка вымярэння магутнасці ядзернага зарада (або выбуху), роўная магутнасці выбуху мільёнатон трынітраталуолу.

мелані́н, ‑у, м.

Спец. Пігмент карычневага або чорнага колеру, які сустракаецца ў розных тканках жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. mélas — чорны.]