cover ground

а) прайсьці́ не́йкую адле́гласьць

б) падаро́жнічаць

from the ground up — ца́лкам, зусі́м

get off the ground — распача́ць, рабі́ць по́ступ

give ground — адступа́ць, саступа́ць

grounds —

а) зямля́, сад, гаро́д; пляц каля до́му

б) аса́дак, гу́шча (на дне гарба́ты, ка́вы)

hold or stand one’s ground — мо́цна трыма́цца, не саступа́ць, не адступа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fuzz

[fʌz]

1.

n.

1) пушы́нка f.; варсі́нкі, валаскі́ pl.; пух -у m., пушо́к -ку́ m.

Peaches covered with fuzz — Пэ́рсікі пакры́тыя пушко́м

2) Sl. паліцыя́нт -а, мент мянта́, дэтэкты́ў -ва m.

2.

v.t.

рабі́ць пушы́стым; пакрыва́ць пушко́м або́ пушы́нкамі

3.

v.i.

1) пакрыва́цца пласто́м дро́бных пушы́нак

2) разьлята́цца, як пух

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

idle

[ˈaɪdəl]

1.

adj.

1) незаня́ты; во́льны; бязьдзе́йны; беспрацо́ўны

to stand idle — прасто́йваць (пра фа́брыку)

2) гультаява́ты, ляні́вы

3) бескары́сны, ма́рны, дарэ́мны

4) пусты́, беспадста́ўны (страх, ве́сткі)

2.

v.i.

1) нічо́га не рабі́ць, гультаява́ць, бязьдзе́йнічаць

2) прахо́джвацца, туля́цца

3) быць на халасты́м хаду́ (пра мато́р)

3.

v.t.

марнава́ць, бязьдзе́йна ба́віць (час)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

incline

1. [ɪnˈklaɪn]

v.i.

1) быць схі́льным, гато́вым да чаго́

I am inclined to think… — Я схі́льны ду́маць…

2) схіля́цца, нахіля́цца, нахіна́цца

3) спада́ць, быць спа́дзістым

2.

v.t.

1) прыхіля́ць, перако́нваць

2) схіля́ць, нагіна́ць (галаву́)

3) нахіля́ць, рабі́ць нахі́леным

3. [ˈɪnklaɪn]

n.

схон, схіл -у m. (гары́), спад -у m. (да́ху); спа́дзістая паве́рхня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tear​3 [teə] v. (tore, torn)

1. (і)рва́ць; (і)рва́цца

2. дзе́рці, разрыва́ць; разрыва́цца

3. імча́цца, не́сціся

♦

be in a tearing hurry/rush ве́льмі спяша́цца;

tear at smb./smth. накі́нуцца на каго́-н./што-н.;

tear into smb./smth. напада́ць на каго́-н./што-н.;

tear one’s hair (out) infml (і)рва́ць на сабе́ валасы́;

tear smth. apart/to bits/to shreds разбуры́ць што-н. ушчэ́нт; раскрытыкава́ць што-н.;

(be) torn between A and B разрыва́цца памі́ж дзвюма́ спра́вамі

tear along [ˌteərəˈlɒŋ] phr. v. кі́нуцца, ры́нуцца

tear away [ˌteərəˈweɪ] phr. v. вырыва́ць;

tear oneself away (from smb./smth.) вырыва́цца, адрыва́цца (ад каго́-н./чаго́-н.)

tear down [ˌteəˈdaʊn] phr. v. зрыва́ць; руйнава́ць (будынкі, масты і да т.п.)

tear off [ˌteərˈɒf] phr. v. адрыва́ць

♦

tear smb. off a strip/tear a strip off smb. infml рабі́ць каму́-н. наганя́й, рабі́ць каму́-н. вымо́ву

tear out [ˌteərˈaʊt] phr. v. вырыва́ць

tear up [ˌteərˈʌp] phr. v. ірва́ць; узрыва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Fléiß

m -es стара́ннасць, руплі́васць

mit ~ — ру́пна, стара́нна

~ üben — быць стара́нным

◊ viel ~ auf etw. (A) verwénden — прыкла́сці вялі́кія намага́нні да чаго́-н.

óhne ~ kein Preis — ≅ трэ́ба нахі- лі́цца, каб з ручац напі́цца; як бу́дзеш рабі́ць, так і бу́дзе радзі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

му́ха ж Flíege f -, -n;

◊ рабі́ць з му́хі слана́ aus éiner Mücke éinen Elefánten máchen;

ён му́хі не пакры́ўдзіць er tut kéiner Flíege etwas zu Léid(e);

яка́я му́ха цябе́ ўкусі́ла? was ist dir für éine Laus über die Léber geláufen?, was ist dir in die Króne gefáhren?;

му́хі до́хнуць es ist tódlangweilig [stérbenslangweilig];

быць пад му́х ай разм éinen Schwips háben; ángeheitert sein;

чува́ць як му́ха праляці́ць man hätte éine Nádel fállen hören

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

не́льга прысл вык безас man darf nicht, man soll nicht; es ist verbóten (забаронена); man kann nicht, es ist únmöglich (немагчыма);

гэ́тага рабі́ць не́льга das darf man nicht máchen, das geht nicht;

не́льга не… man muss…, man kann nicht umhín…;

не́льга не адзна́чыць man muss féststellen, man kann nicht umhín féstzustellen;

як не́льга лепш aufs béste;

як не́льга горш schléchter geht es wírklich nicht;

з гэ́тым не́льга не пагадзі́цца dagégen lässt sich nichts éinwenden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

што займ

1. (у пытаннях) was;

што рабі́ць? was tun?;

з чаго́? woráus?;

за што? wofür?;

да чаго́? wozú?;

пра што? wovón?, worüber?;

а што я каза́ў? habe ich es (nicht) geságt?;

2. (які, якая і г. д.) der (f die, n das, pl die); wélcher ( f wélche, n wélches, pl wélche); was;

3. разм (чаму?) warúm?;

што ты стаі́ш тут? warúm stehst du so hier?;

што за … was für; welch ein …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Пля́скаць, пляска́ць, пля́скыць ’удараць’, ’біць, хвастаць, сцёбаць’, ’стукаць далонню аб далонь ці па чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Бяльк., Яруш., Шат.; ашм., Стан.), ’апладзіраваць’ (ельск., хойн., Мат. Гом.); ’пляскаць па вадкасці’ (Шат., Сл. ПЗБ); ’плямкаць, чмякаць пры ядзе’ (сміл., Стан.; Шат.), пля́цкаць ’тс’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ); пляска́ць ’біць молатам’ (Касп.), ’таптаць, дратаваць’ (зэльв., Сл. рэг. лекс.); пля́скаць ’барабаніць, звінець (аб лыжках і місцы)’ (воран., віл., Сл. ПЗБ), экспр. ’касіць нізкую рэдкую траву’ (шальч., Сл. ПЗБ), ’рабіць, майстраваць’ (карм., Мат. Гом.); плеска́ць ’ляскаць, пляскаць’ (ТС); пля́скаць ’біць па твары далонню’ (Нас.; Бяльк.: жлоб., Мат. Гом.). Укр. пля́скаты, пле́скати ’біць у далоні’, ’плёхаць па гразі’, ’гаварыць многа і абы-што’, ’кляпаць’, а таксама бойк. пля́цкати ’плямкаць, еўшы’, польск. plaskać ’гучна удараць далонню’, ’выдумляць, нагаворваць’, дыял. паморск. płaskac, plaskac ’пляскаць далонню на вадзе’, чэш. мар. pláskati, ляш. pľaskať ’пляскаць, шлёпаць’, славац. pľasknúť ’пляснуць па шчацэ, спіне’, ’бразнуць (дзвярыма)’, ’лопнуць (пра пупышку)’, ’пляснуцца (у гразь)’; славен. plȃskati ’пляскаць, апладзіраваць’, ’падрубаць’, ’крычаць’, plaskati, plaskáti ’біць у далоні’, серб.-харв. чак. пљаска̏ти ’пырскаць, пляскаць па вадзе’, макед. пласка ’удараць далонню’, ’вярзці лухту’, ст.-слав. плесклти ’ляскаць, ляпаць’. Прасл. *plaskati, варыянт *ploskati, роднаснае літ. ploskúoti ’пляскаць (рукамі), чмякаць’, ’бразгаць’ < і.-е. plok‑sk‑ ’плоскі’, ’біць, таўчы’ (Сной–Бязлай, 3, 49). Банькоўскі (2, 598) выводзіць польск. plaskać з прасл. plěsk‑a‑ti, якое з’яўляецца ітэратывам да *pleskati > бел. пле́скаць (гл.). Сюды ж з пераносным значэннем пля́ска́ць ’гаварыць многа і абы-што’ (Нар. Гом.; Шат.; Касп.), ’плявузгаць, малоць языком’ (Сл. ПЗБ), пляска́ч ’пустаслоў, пляткар’, ’які гаворыць абы-што’ (Скарбы), ’балбатун’ (Сцяшк. МГ), пля́скыньнік ’тс’ (Юрч. СНЛ), пляскава́ць ’плявузгаць, несці лухту’ (ігн., Сл. ПЗБ), параўн. чэш. pleskati ’тс’, славац. pleskotať ’тс’, паморск. plesk​uotac ’неразумна ілгаць’, якія Фурлан (JS, 39, 4, 123) узводзіць да *ple‑sk‑ < і.-е. *(s)pele‑, параўноўваючы з літ. pleškė́ti, лат. plekšet ’ілгаць’, што неабавязкова.

Пляска́ць ’рабіць пляскатым, плюшчыць’ (ТСБМ, Касп.), ’абабіваць лапатай’ (Сцяшк. Сл.), плыска́ты ’пляскаць (пра метал)’ (драг., Жыв. сл.), пляску́шка ’невялікі, расплясканы кавалак металу’ (Юрч. Вытв.). Да пля́скаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)