Verbum

гарня́к, ‑а, м.

1. Тое, што і горнарабочы.

2. Горны інжынер або студэнт горнай навучальнай установы.

гекта́р, ‑а, м.

Мера зямельнай плошчы ў метрычнай сістэме, роўная 100 арам, або 10 000 м².

[Фр. hectare.]

голасавядзе́нне, ‑я, н.

Майстэрства спалучэння двух або некалькіх галасоў (у 2 знач.) у адно сугучнае цэлае.

вадагрэ́йня, ‑і, ж.

Разм.

1. Памяшканне, дзе грэецца або кіпяціцца вада.

2. Тое, што і вадагрэйка.

веласіпе́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Двух- або трохколая машына для язды, якая прыводзіцца ў рух нагамі.

[Ад вела... і лац. pēs, pedis — нага.]

ара́к, ‑у, м.

Моцны спіртны папітак, які гатуюць з соку какосавай, фінікавай пальмы або з рысу.

[Араб. arag — пот.]

аракчэ́евец, ‑чаеўца, м.

Чыноўнік або памешчык, які праводзіў у сваім ведамстве сістэму і прыёмы Аракчэева; дэспат.

ато́снік, ‑а, м.

Драўляны або жалезны падцяжнік, які надзяваецца на вось і за які прымацоўваецца атоса.

аўтакало́на, ‑ы, ж.

Група аўтамабіляў, якія размешчаны або рухаюцца выцягнутай лініяй адзін за адным. // Прадпрыемства аўтатранспарту.

акамяне́ласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць акамянелага.

2. звычайна мн. (акамяне́ласці, ‑ей). Акамянелыя рэшткі жывёл або раслін.