падзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Дзьмуць злёгку або час ад часу. Цёплы ветрык падзімаў у шчыліну між бярвення. Лынькоў. Ноч. Доўгая, асенняя. У твар час ад часу падзімае прыемнай прахалодай. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

adverbial [ədˈvɜ:biəl] adj. ling. : an adverbial modifier of place/time/manner акалі́чнасць ме́сца/ча́су/спо́сабу дзе́яння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

handicap​1 [ˈhændikæp] n.

1. фізі́чны недахо́п

2. перашко́да, замі́нка, затры́мка; зага́на;

time handicap няста́ча ча́су

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

innovation [ˌɪnəˈveɪʃn] n.

1. (in) інава́цыя; новаўвядзе́нне;

recent technological innovations тэхналагі́чныя інава́цыі апо́шняга ча́су

2. нава́тарства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

O, o​2 [əʊ] n. infml нуль (у нумарах тэлефонаў, абазначэннях часу, дат і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pastime [ˈpɑ:staɪm] n. заба́ва; ба́ўленне ча́су; хо́бі;

Photography is her favourite pastime. Фатаграфія − яе любімы занятак.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

timeless [ˈtaɪmləs] adj. бяско́нцы, ве́чны;

her timeless beauty яе́ неўміру́чая прыгажо́сць;

timeless art непадула́днае ча́су маста́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

валту́зіцца, -ту́жуся, -ту́зішся, -ту́зіцца; незак. (разм.).

1. Рабіць бязладныя, хаатычныя рухі, дурэючы або стараючыся вызваліцца з якога-н. становішча.

Дзеці валтузяцца.

2. Доўга займацца якой-н. справай, важдацца.

Няма часу цяпер з гэтым в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саракаго́ддзе, -я, н.

1. Тэрмін, прамежак часу ў 40 гадоў.

2. Гадавіна якой-н. падзеі, якая была 40 гадоў таму назад.

С. навучальнай установы.

С. маёй сяброўкі (саракавы год нараджэння).

|| прым. саракагадо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэзу́мпцыя, -і, ж. (кніжн.).

Меркаванне, якое лічыцца правільным, пакуль не даказана адваротнае.

П. невінаватасці (у крымінальным праве: становішча, паводле якога чалавек лічыцца невінаватым да таго часу, пакуль яго віна не даказана ў законным парадку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)