палані́ць

1. (узяць у палон) gefángen néhmen* vt;

2. перан (зачараваць) fésseln vt, bezáubern vt; gefángen néhmen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

specimen [ˈspesɪmɪn] n.

1. экзэмпля́р;

a specimen copy про́бны экзэмпля́р

2. пры́клад, узо́р;

a specimen of handwriting пры́клад по́чырку;

take a specimen of smb.’s blood узя́ць у каго́-н. кроў на ана́ліз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апо́шняе сущ. после́днее;

узя́ць а. — взять после́днее;

◊ змага́цца да ~няга — боро́ться до после́днего;

як а. (аста́тняе) у печ укі́нуўшы (усы́паўшы) — сло́вно после́днего лиши́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Панаванне ў пэўным грамадскім асяроддзі тых ці іншых густаў, якія праяўляюцца пераважна ў асаблівасцях адзення. Апраналася панна Ядвіга паводле апошняй моды з Вільні. Бядуля. // перан. Агульнае прызнанне, вядомасць у даны час. Мода на эстрадную песню. Мода на кнігу.

2. толькі мн. (мо́ды, мод). Навейшыя фасоны ўбораў. Часопіс мод.

3. Разм. Звычай, прывычка. Аграном колькі часу ідзе моўчкі за фурманкай. Мода ў яго такая. Б. Стральцоў.

•••

(Апошні) крык моды гл. крык.

Выйсці з моды гл. выйсці.

Мець моду гл. мець.

Увайсці ў моду гл. увайсці.

Узяць (займець, паняць) моду гл. узяць.

[Фр. mode.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хи́трость

1. хі́трасць, -ці ж.;

вое́нная хи́трость вае́нная хі́трасць;

взять хи́тростью узя́ць хі́трасцю;

2. (мудрёность) хі́трасць, -ці ж., мудраге́лістасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szturm, ~u

м. штурм;

przypuszczać szturm — штурмаваць;

zdobyć ~em — узяць (здабыць) штурмам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaciągnąć

зак.

1. зацягнуць;

2. завербаваць;

zaciągnąć dług (pożyczkę) — узяць пазыку; пазычыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozpęd, ~u

м. разгон; разбег;

nabrać ~u — узяць разбег (разгон); разбегчыся; разагнацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zebrać się

зак. сабрацца;

zebrać się w sobie — узяць сябе ў рукі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ло́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Невялікае судна для плавання па вадзе. Парусная лодка. Маторная лодка. □ Лабановіч шпарка накіраваўся ў сяло, каб узяць лодку і плысці да Янкі. Колас.

2. Назва некаторых відаў невялікіх ваенных суднаў. Кананерская лодка. Падводная лодка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)