перыбле́ма
(гр. periblema = абалонка)
слой ініцыяльных клетак у конусе нарастання кораня, з якіх развіваецца першасная кара.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
перыястра́кум
(ад перы- + гр. ostrakon = чарапок)
знешні слой ракавіны малюскаў, які складаецца з арганічнага рэчыва канхіяліну.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экзака́рпій
(ад экза- + гр. karpos = плод)
знешні слой каляплодніка раслін (напр. скурка ягады вінаграду); параўн. эндакарпій.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Вяршкі́ 1 ’кончыкі пальцаў’ (гродз., дзятл., Сцяшк. МГ), адз. лік. вяршок — да прасл. vьrx‑ьkъ < vьrxъ (Фасмер, 1, 302). Гл. вяршок 2.
Вяршкі́ 2 ’верхні слой малака, смятана’ (БРС, КТС, Бяльк.). Да вяршок 3 (гл.). Параўн. таксама рус. смал., бранск. вершки ’салодкая смятана’, варон. ’смятана’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзёран, ‑рну, м.
Верхні слой глебы, густа пераплецены карэннем травы. [Зямля] была рыхлая, і бяроза лёгка вывернулася, падняўшы на карэнні цэлы пласт дзёрну. Курто. // зб. Выразаныя з гэтага слоя кавалкі, якімі ўмацоуваюць адхоны, схілы і пад. А перад лаўкамі клапатлівай садоўніцкай рукой пароблены клумбы, абкладзеныя зялёным дзёрнам. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лакиро́вка ж.
1. (действие) лакірава́нне, -ння ср., лакіро́ўка, -кі ж.;
2. (слой лака) лакіро́ўка, -кі ж.;
3. перен. лакіро́ўка, -кі ж., гля́нец, род. гля́нцу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інці́на
(ад лац. Intus = унутры)
унутраны слой абалонкі пылковага зерня (у насенных) ці мікраспоры (у споравых раслін).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
стра́та
(лац. stratum = слой)
грамадская групоўка людзей, аб’яднаных агульнай сацыяльнай рысай, напр. маёмаснай, прафесіянальнай, адукацыйнай і г.д.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тапе́тум
(н.-лац. tapetum, ад гр. tapes = дыван, пакрывала)
унутраны, высцілальны слой клетак у спарангіях і пыльніках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
экасфе́ра
(ад эка- + сфера)
слой атмасферы, што з’яўляецца фізіялагічнай мяжой для палётаў у адкрытай кабіне лятальнага апарата.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)