за́гсаўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да загса, належыць яму. Загсаўскі работнік. □ У гэтыя дні Зыбін, нарэшце, па ўсіх загсаўскіх законах ажаніўся з Жэняй. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Работнік, які абслугоўвае прыёмна-перадавальную радыёстанцыю. З гадзіну таму назад радыст прыняў шыфроўку з штаба злучэння партызанскіх атрадаў Палесся. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саста́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Тое, што і састарэцца. Глядзіць на млынок-недарэку Млынар, што састарыцца змог, Як гэты замшэлы, гарбаты, Старанны работнік-млынок. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

brickmaker

[ˈbrɪkmeɪkər]

n.

цагля́р -а́ m., цаге́льнік -а m., рабо́тнік на цаге́льні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bungler

[ˈbʌŋglər]

n.

дрэ́нны рабо́тнік; бракаро́б -а, парта́ч -а́ m., парта́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вазаві́к 1 ’ламавік, конь для грузавых перавозак’ (КЭС). Рус. возовик ’тс’, укр. возовик ’тс’. Да вазавы (у адрозненне ад верхавы).

Вазаві́к 2 ’той, хто ўмее накласці воз сена’ (Янк. III). Да вазавы (< *вазавы работнік) або непасрэдна да воз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Работнік, слуга (у 1 знач.).

2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.

С. у тэатры.

С. у музеі.

3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).

С. навукі.

○

Служыцель культу — духоўная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

актыві́ст

(рус. активист, ад лац. activus = дзейны)

актыўны член якога-н. калектыву; грамадскі работнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

журналі́ст

(рус. журналист, ад фр. journal = журнал)

прафесіянальны літаратурны работнік газет, часопісаў, радыё, тэлебачання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

капельды́нер

(ням. Kapelldiener)

работнік у тэатры, які правярае ўваходныя білеты і сочыць за парадкам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)