mieszkanie
н.
1. кватэра, памяшканне;
mieszkanie dwupokojowe — двухпакаёвая кватэра;
2. пражыванне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
баптыстэ́рый
(гр. baptisterion)
культавае памяшканне, дзе праводзяць хрышчэнне.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
жыллё, -я́, н.
1. Месца, дзе жывуць людзі; населенае месца.
Недалёка ад жылля.
2. Памяшканне (дом, хата, пакой і інш.), у якім хто-н. жыве.
Атрымаць ж.
Будаваць ж.
|| прым. жыллёвы, -ая, -ае.
Жыллёвыя ўмовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
склад¹, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Спецыяльнае месца, памяшканне для захоўвання чаго-н.
С. для розных прамысловых тавараў.
2. Запас тавараў, матэрыялаў, зложаных у адным месцы.
Склады сыравіны.
|| прым. складскі́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пала́тка ’часовае, звычайна лёгкае памяшканне з непрамакальнай тканіны або скуры; лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю’ (ТСБМ). Рус. пала́тка ’палатка; асобнае месца ў складзе; падсобнае памяшканне над крамай і інш.’ Да палата (Фасмер, 3, 190). Гродз. пала́тка ’брэзент’ (Сцяшк. МГ), відавочна, скарачэнне з плашч‑палатка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кватара́нт ’той, хто часова наймае жылое памяшканне ў домаўласніка’ (ТСБМ, КЭС, лаг.). Гл. кватэра.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
каню́шня, ‑і, ж.
1. Памяшканне для коней. Паблізу рачулкі размяшчаўся гаспадарчы двор — канюшня галоў на сорак, кароўнік і свінарнік. Хадкевіч. [Коні] былі рахманыя, павольныя, надта цягавітыя стварэнні, стаялі ў пабеленай канюшні, крытай бляхаю. Мікуліч.
2. Неадабр. Пра бруднае запушчанае памяшканне.
•••
Аўгіевы канюшні — тое, што і аўгіевы стайні (гл. стайня).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпамо́сце, ‑я, н.
Абл. Памяшканне, прастора пад падлогай. Кузьма дастаў міску, выцягнуў з падпамосця глечык з кіслым малаком. Шыцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́студзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Ахаладзіць, выпусціўшы цяпло (пра памяшканне). Хату выстудзілі за дзень, бесперапынку адчыняючы дзверы. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.
Закрытае памяшканне (на судне), у якім размяшчаецца апаратура дальняй радыёсувязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)