эсто́нцы, ‑аў; адз. эстонец, ‑нца, м.; эстонка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. эстонкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Эстонскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збро́дны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Выпадкова сабраны; разнародны, разнамасны. Збродная кампанія. □ Свабодалюбны мой народ! Супроць фашысцкай банды зброднай Ты мужна рушыў у паход. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балка́рцы, ‑аў; адз. балкарац, ‑рца, м.; балкарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. балкаркі, ‑рак; ж.
Народ, які складае частку насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыге́йцы, ‑аў; адз. адыгеец, ‑гейца, м.; адыгейка, ‑і, ДМ ‑гейцы; мн. адыгейкі, ‑геек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Адыгейскай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абазі́ны, ‑аў; адз. абазін, ‑а, м., абазінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. абазінкі, ‑нак; ж.
Народ, які жыве ў Карачаева-Чэркескай аўтаномнай вобласці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кабардзі́нцы, ‑аў; адз. кабардзінец, ‑нца, м.; кабардзінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. кабардзінка ‑нак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нідэрла́ндцы, ‑аў; адз. нідэрландзец, ‑дца, м.; нідэрландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. нідэрландкі, ‑дак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Нідэрландаў (Галандыі); галандцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палеамагнеты́зм, ‑у, м.
Уласцівасць горных народ намагнічвацца ў перыяд свайго ўтварэння пад уздзеяннем магнітнага поля Зямлі і захоўваць набытую намагнічанасць у наступныя эпохі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удму́рты, ‑аў; адз. удмурт, ‑а, м.; удмуртка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. удмурткі, ‑так; ж.
Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Удмурцкай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
украі́нцы, ‑аў; адз. украінец, ‑нца, м.; украінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. украінкі, ‑нак; ж.
Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Украінскай ССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)