ту́ркі, ‑аў; адз. турак, ‑рка, м.; турчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. турчанкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Турцыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уругва́йцы, ‑аў; адз. уругваец, ‑вайца, м.; уругвайка, ‑і, ДМ ‑вайцы; мн. уругвайкі, ‑ваек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Уругвая.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філіпі́нцы, ‑аў; адз. філіпінец, ‑нца, м.; філіпінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. філіпінкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Філіпін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фінікі́йцы, ‑аў; адз. фінікіец, ‑кійца, м.; фінікійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. фінікійкі, ‑кіек; ж.
Народ, які складаў асноўнае насельніцтва Фінікіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́ны, ‑аў; адз. фін, ‑а, м.; фінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. фінкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
францу́зы, ‑аў; адз. француз, ‑а, м.; францужанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. францужанкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Францыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чылі́йцы, ‑аў; адз. чыліец, ‑лійца, м.; чылійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. чылійкі, ‑ліек; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чылі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шатла́ндцы, ‑аў; адз. шатландзец, ‑дца, м.; шатландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. шатландкі, ‑дак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Шатландыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
япо́нцы, ‑аў; адз. японец, ‑нца, м.; японка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. японкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Японіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абагаці́ць, -гачу́, -гаці́ш, -гаці́ць; -гаці́м, -гаціце́, -гаця́ць; -га́чаны; зак.
1. каго-што. Зрабіць багатым, багацейшым.
А. народ.
А. мову.
2. што. Палепшыць якасць, павысіць каштоўнасць чаго-н., уносячы ці выдаляючы пэўнае рэчыва і пад. (спец.).
А. руду.
А. глебу.
|| незак. абагача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. абагачэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)