фра́кцыя¹, -і, мн. -і, -цый, ж.
Група членаў якой-н. партыі ў парламенце, грамадскай арганізацыі або адасобленая групоўка ўнутры арганізацыі, партыі.
|| прым. фракцы́йны, -ая, -ае; наз. фракцы́йнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прабле́мны
1. гл. праблематычны;
2. Problém-;
прабле́мная гру́па Problémgruppe f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ferajna
ж. цесная кампанія; група вельмі блізкіх людзей
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
по́лаўцы, -аў, адз. по́лавец, -лаўца, м.
Група плямён цюркскага паходжання, якія качавалі на паўднёвым усходзе Еўропы ў 11 — пач.
13 ст.
|| ж. палаўча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэгіён, -у, мн. -ы, -аў, м.
Вялікая вобласць, група суседніх краін або тэрыторыі, раёны, аб’яднаныя па якіх-н. агульных прыметах.
Геаграфічны р.
Эканамічны р.
|| прым. рэгіяна́льны, -ая, -ае.
Рэгіянальнае пагадненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цю́ркі, -аў, адз. цюрк, -рка, м.
Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.
|| прым. цю́ркскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ба́лты, ‑аў; адз. няма.
Група старажытных індаеўрапейскіх плямён, якія гаварылі на балтыйскіх мовах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рухомагру́дыя, ‑ых; адз. рухомагрудае, ‑ага; н.
Група земнаводных, да якой належыць сямейства жаб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які здольны звязаць тры атамы вадароду. Трохвалентная група элементаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэалі́ты, ‑аў; адз. цэаліт, ‑у, М ‑ліце, м.
Група мінералаў з класа сілікатаў.
[Ад грэч. zéō — кіплю і líthos — камень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)