administer

[ədˈmɪnɪstər]

1.

v.t.

1) ве́сьці (спра́вы), кірава́ць, зага́дваць, адміністрава́ць

to administer one’s household — ве́сьці сваю́ ха́тнюю гаспада́рку

2) дава́ць, выдава́ць, раздава́ць

The doctor administered an anesthetic to the patient — До́ктар даў пацые́нту абязбо́львальны сро́дак

3) кантралява́ць, стабілізава́ць цэ́ны або́ зарабо́ткі

2.

v.i. Law

выко́нваць абавя́зкі адміністра́тара або апякуна́

•

- administer an oath

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

галасі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; незак.

1. Голасна плакаць, прыгаворваючы (пры выражэнні гора, крыўды і пад.). Раманіха, схапіўшыся рукамі за галаву, галасіла: — А сын ты мой... А што ж з табой зрабілі. Чарнышэвіч. [Сястра].. павісла мне на грудзі і галосіць: «Казічак, братка!». Васілевіч.

2. што і без дап. Уст. Выконваць абрадавыя песні-плачы (звычайна ў час пахавальнага ці вясельнага абрадаў). Галасіць на магіле.

3. Абл. Голасна крычаць, аднастайна выкрыкваць што‑н. — Тхор! Тхор! Дзяржы яго! — галосіць, Гарачка дзядзьку так і носіць, Бяжыць, тхара ён даганяе. Колас.

4. перан. Ствараць гукі, падобныя на галашэнне. Галасіла ў сотню труб Над чарапічным дахам замець. Танк.

•••

Голасам галасіць — гучна, з енкам і выкрыкамі плакаць (ад болю, вялікага гора і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́сці​I

1. (перамяшчаць) trágen* vt; bríngen* vt (прыносць);

2. перан (выконваць абавязкі) trágen*;

не́сці адка́знасць die Verántwortung trágen*;

не́сці вайско́вую слу́жбу den Militärdienst ábleisten;

3. (імчаць) jágen vt, tréiben* vt;

ве́цер нясе́ хма́ры der Wind treibt [jagt] die Wólken;

4. безас разм (пра холад, пах і г. д.);

ад яго́ нясе́ тытунём er riecht nach Tábak;

◊ не́сці абы-што́ Únsinn réden; fáseln vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Талачы́ць ’выконваць талакою працу (вывозіць гной, вазіць бярвенне і пад.)’, ’святкаваць заканчэнне працы’, ’таптаць, мясіць, есці на корані (пра пасевы, траву)’ (ТСБМ), ’таптаць пасевы, траву’ (Некр. і Байк., Шат., Растарг.), ’збіваць, таптаць, мяць, ламаць нагамі (пасевы хлеба, гародніну, сенакос)’ (Нас.), талачы́ць, тало́чыць ’удзельнічаць у супольнай працы’ (Сл. ПЗБ), талачы́цца ’важдацца’ (Жд. 2); сюды ж талачня́ ’цісканіна, таўкатня’ (Ласт.), тало́ча ’тс’ (Сцяшк. Сл.), талачэ́ча ’таўкатня, бязладдзе’ (Адм.). Параўн. укр. толо́чити ’мяць, таптаць (пасевы, расліны); цягнуць, валачы’, рус. толочи́ть ’вытоптваць траву, пасевы’, польск. tłoczyć ’ціснуць; прыгнятаць, гнясці; таптаць’, ’пакідаць адлогам (поле)’, славац. tlačiť ’набіваць, напіхваць’, чэш. tlačiti ’ціснуць, піхаць, прыгнятаць’, в.-луж. tłóčič ’ціснуць, гнясці’, н.-луж. tłocyś ’таптаць, ціснуць’, серб.-харв. тла̏чити ’ціснуць; таптаць; прыціскаць, гнясці’, славен. tlačiti ’тс’, ст.-слав. тлачити ’біць, таўчы, прыгнятаць’. Прасл. *tolčiti ’ціснуць, гнясці, прыціскаць’ — шматкратны дзеяслоў ад прасл. *telkti ’біць, таўчы, гнясці’ або ўтварэнне ад назоўніка *tolkъ (гл. толак), гл. Борысь, 634; паводак Шустара–Шэўца (1509), каўзатыў ад *telkti (гл. таўчы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

броса́ться

1. в разн. знач. кі́дацца;

броса́ться снежка́ми кі́дацца сне́жкамі;

броса́ться навстре́чу това́рищу кі́дацца насу́страч тава́рышу;

броса́ться исполня́ть что́-л. кі́дацца выко́нваць што-не́будзь;

броса́ться в во́ду кі́дацца ў ваду́;

2. страд. кі́дацца;

◊

броса́ться в глаза́ кі́дацца ў во́чы;

броса́ться в ра́зные сто́роны кі́дацца ў ро́зныя бакі́;

броса́ться де́ньгами раскіда́цца граша́мі;

броса́ться слова́ми кі́дацца сло́вамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

deliver

[dɪˈlɪvər]

v.t.

1) вызваля́ць; збаўля́ць ад каго́-чаго́

“Deliver us from evil” — “Збаў нас ад зло́га”

2) дастача́ць, дастаўля́ць; разно́сіць (по́шту)

3) перадава́ць

to deliver a message — перада́ць ве́стку

4) абвяшча́ць (прысу́д); гавары́ць (прамо́ву); чыта́ць (ле́кцыю)

5) прыма́ць ро́ды

6) выко́нваць абяца́ньне

The politician did not deliver on his promises — Палі́тык ня вы́канаў сваі́х абяца́ньняў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

náchkommen

* vi (s)

1) прыхо́дзіць пазне́й

2) (D) ісці́ сле́дам (за кім-н.), паспява́ць (за кім-н.)

er kommt beim Schréiben nicht nach — ён не паспява́е запі́сваць

3) (D) выко́нваць (загад, свой абавязак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Kommándo

n -s, -s

1) кама́нда (загад)

das ~ führen — кама́ндаваць

ein ~ gében* — падава́ць кама́нду

ein ~ áusführen — выко́нваць кама́нду

auf ~ — па кама́ндзе [зага́ду]

2) вайск. кама́ндаванне

3) кама́нда (падраздзяленне)

4) камп. каманда́ (з дыялогавага манітора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

vórtragen

* vt

1) рабі́ць дакла́д; чыта́ць ле́кцыю

éinen Berícht ~ — дакла́дваць

2) дэкламава́ць, выко́нваць (на сцэне)

3) (j-m) выка́зваць (свае думкі, пажаданні)

4)

den Ángriff ~ — развіва́ць наступле́нне

das Féuer ~ — вайск. перано́сіць аго́нь напе́рад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

прыступі́ць, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак.

1. што. Наступіўшы на што‑н., прыціснуць, прытрымаць. Бабуля прыступіла валёнкам гаручы квач, толькі копаць пайшла. Брыль.

2. Уст. Блізка падысці, падступіць да каго‑, чаго‑н. Войска прыступіла да самага горада. □ — Праўда? — гуртам прыступілі дзяўчаты да Адася. Калюга.

3. Пачаць што‑н., узяцца за што‑н. У галаве .. [рэдактара] было многа ўсякіх ідэй. Адна такая ідэя — прыступіць да выдання панямонскай газеты. Колас. У іншых месцах прыступілі ўжо да ворыва, сяўбы, а ў гэтай нізіне ўсё яшчэ збіралася вада з далёкіх ваколіц. Маўр. // Пачаць што‑н. рабіць, выконваць. Прыступіць да сваіх абавязкаў. □ Тады пайшоў сам Ксавэр Блецька. Ён смела і нахабна явіўся да Гальваса і адразу прыступіў да справы. Чорны. Пасля перапынку, дзесьці апоўначы, мы прыступілі да наступнай сцэны вяселля. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)