падбо́льшыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., што.

Абл. Зрабіць большым. У лямпе падбольшылі агонь, і праз акно можна было з двара бачыць, як стаяць каля стала і гаспадар, і госць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праці́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто процідзейнічае каму-, чаму-н., варожа адносіцца да каго-, чаго-н.

П. прымірэння.

2. Вораг, нядобразычлівец.

Гэты чалавек — мой даўні п.

3. зб. Варожыя ўзброеныя сілы, вораг.

Адкрыць агонь па праціўніку.

4. Сапернік у спаборніцтве, барацьбе.

Баксёр лёгка справіўся з праціўнікам.

|| ж. праці́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1, 2 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́хнуць¹, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; тух, ту́хла; незак.

1. Пераставаць гарэць, свяціць; гаснуць.

Агонь тухне.

Свечка тухне.

2. перан. Слабець, памяншацца.

Надзея тухне.

|| зак. пату́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; пату́х, -хла, ату́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; ату́х, -хла і сту́хнуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; стух, -хла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blaze​1 [bleɪz] n.

1. по́лымя; я́ркі аго́нь;

The fire burst into a blaze. Агонь успыхнуў яркім полымем.

2. бляск, я́ркае святло́ або́ ко́лер

3. бляск, раско́ша, пы́шнасць, хараство́;

a bla ze of colour раско́ша бліску́чых ко́лераў;

a blaze of glory бляск сла́вы;

in the full blaze of beauty ва ўсі́м бля́ску прыгажо́сці

4. вы́бух (пачуццяў);

a blaze of anger вы́бух зло́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падліва́ць, падлі́ць hinzúgießen* vt, zúgießen* vt, náchgießen* vt, кул ángießen* vt;

◊ падліва́ць ма́сла ў аго́нь Öl ins Féuer gíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трапята́ць

1. (дрыжаць) zíttern vi, bében vi;

2. (пра агонь, святло) fláckern vi;

3. (біцца) záppeln vi; zúcken vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трапяткі́

1. (які дрыжыць) zítternd, zítt(e)rig, bébend; fláckernd (пра агонь, святло);

2. (усхваляваны, спалоханы) scheu, ángstvoll, ángsterfüllt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ча́стый

1. ча́сты;

ча́стый ритм ча́сты рытм;

ча́стый ого́нь воен. ча́сты аго́нь;

2. (густой) густы́, ча́сты;

ча́стый лес густы́ (ча́сты) лес.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяста́лка

(лац. Vestalis = які мае адносіны да багіні Весты)

жрыца багіні Весты ў Стараж. Рыме, якая падтрымлівала вечны агонь у яе храме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ігнімбры́т

(ад лац. ignis = агонь + imber = лівень)

вулканічная горная парода са сплаўленых абломкаў лавы і попелу з лінзападобнымі ўключэннямі вулканічнага цёмнага шкла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)