спапяле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які ператварыўся ў попел. Ляжалі спапялелыя руіны, і цяжкі, прыгорклы, агідны пах ішоў ад іх. Самуйлёнак. // перан. Які набыў колер попелу; шэры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укаране́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які пусціў глыбока карэнне.

2. перан. Які трывала замацаваўся дзе‑н., атрымаў шырокае распаўсюджанне (пра погляды, звычаі і пад.). Укаранелыя звычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыно́ўніцтва, ‑а, н., зб.

1. Чыноўнікі. Гарадское чыноўніцтва.

2. перан. Бюракратычна-фармальныя адносіны да сваёй працы, раўнадушныя адносіны да людзей. Адкуль у яго тое чыноўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвака́т

(лац. advocatus)

1) юрыст, які абараняе інтарэсы абвінавачанага на судзе; абаронца;

2) перан. той, хто заступаецца за каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ана́лы

(лац. annales)

1) запісы гістарычных падзей у храналагічным парадку ў Стараж. Рыме і сярэдневяковай Еўропе;

2) перан. наогул запісы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бунт

(польск. bunt, ад ням. Bund = звязак)

1) стыхійнае паўстанне, мяцеж;

2) перан. пратэст, абурэнне;

3) уст. звязак, кіпа; стос.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

буфо́н

(фр. bouffbn, ад іт. buffbne)

1) акцёр, які выконвае камічныя ролі ў аперэтках і вадэвілях;

2) перан. жартаўнік, штукар.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дысгармо́нія

(ад дыс- + гармонія)

1) адсутнасць або парушэнне музычнай гармоніі, немілагучнасць;

2) перан. разлад, разыходжанне чаго-н. з чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ераты́к

(гр. hairetikos)

1) адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі;

2) перан. той, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зандзі́раваць

(фр. sonder)

1) даследаваць пры дапамозе зонда (напр. з. рану);

2) перан. папярэдне выясняць якое-н. пытанне; разведваць, распытваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)