Райставі́на ’зарослае балота’ (Сцяшк.). Утворана пры дапамозе суф. ‑ін(а) ад ройст/ро́йста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэгава́нне ’матэрыял, якім пакрываецца вата пры пашыве ватняга адзення’ (шальч., Сл. ПЗБ). Гл. рыгаванне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сілізна́ ‘агрэх (пры ворыве, касьбе)’ (лудз., Сл. ПЗБ; рас., ЛА, 5). З цэлізна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трайко́ ’трыко’ (пух., Сл. ПЗБ). Да трыко́ (гл.). Дыфтонг ‑ай‑ пры ад’ідэацыі лексемы ма́йка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hiss

[hɪs]

1.

v.i.

1) шыпе́ць, сы́каць, сычэ́ць (як гусь, вужа́ка); сквірчэ́ць

2) сы́каць, сычэ́ць (са зло́сьці)

3) асьві́стаць (на сцэ́не)

2.

n.

1) шыпе́ньне, сычэ́ньне n. (гусе́й); сквірчэ́ньне (пры сма́жаньні)

2) сьвіст -у m. (незадавальне́ньня, асуджэ́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

у прыназ

1. (у каго) bei (D);

вучы́цца у каго bei [von] j-m lrnen;

2. (пры наяўнасці чаго) спалучэнне яго з займ або наз перакладаецца: 1) займ або наз у N:

у мяне́ ёсць ich hbe;

у мяне́ няма́ ich hbe nicht [kein];

у мяне́ не было́ кні́гі ich htte kein Buch; 2) займ, або наз у D:

у яго́ балі́ць галава́ der Kopf tut ihm weh;

у мяне́ ўзні́кла ідэ́я mir kam ein Gednke;

3. (пры пазбаўленні чаго) спалучэнне яго з дзеясловам «узяць» і г. д. перакладаецца пры дапамозе адпаведнага дзеяслова і займ або наз у D);

у дзіця́ці адабра́лі ца́цку man hat dem Kind ein Spelzeug wggenommen;

4. (пры абазначэнні кірунку) in (A); nach (D) (перад геаграфічнымі назвамі):

ісці́ у вёску ins Dorf ghen*;

е́хаць у Берлі́н nach Berln fahren*;

5. (унутр, унутры чаго) in (D на пыт «дзе?», A на пыт «куды?»):

запіса́ць у сшы́так ins Heft schriben*;

у газе́це in der Zitung;

6. (пры абазначэнні часу, даты) in (D):

у сту́дзені im Jnuar;

у двана́ццаць гадзі́н разм um zwölf Uhr;

7. (пры абазначэнні колькасці) in (D):

у пяці́ экземпля́рах in fünf Exemplren;

два разы́ у дзень разм zwimal am Tg(e);

сло́ва у сло́ва Wort für Wort;

у пача́тку am nfang;

у я́касці каго als (N);

у дождж bei [im] Rgen;

у знак сябро́ўства als Zichen der Frundschaft;

у адкры́тым мо́ры auf ffener See;

біць сябе́ у гру́дзі sich an die Brust schlgen* [klpfen];

быць у адпачы́нку im [auf] Úrlaub sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міга́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм.

1. Газоўка, лямпачка без шкла. [Чмаруцька:] — Калі ж ты запаліў гэту мігалку, пры ёй нічога і не ўбачыш. Лынькоў.

2. Ліхтар, які ўспышкамі падае сігналы транспарту. Мігалка па рацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́гі,

У выразах: на мігі, на мігах (гаварыць, перагаворвацца і пад.) — размаўляць пры дапамозе жэстаў, знакаў. Кулік на мігах паказаў, што трэба падабраць уцекача. Гурскі. Тацяна тым часам паказвала [Галілею] на мігі, каб ён пайшоў, кінуў іх адных. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пажоўк, ‑ла; зак.

Зрабіцца жоўтым, набыць жоўтае адценне (звычайна ад часу, пры завяданні і пад.). Лісты пажоўклі. □ Сярод лета лугі парыжэлі, пажоўклі кусты. Куляшоў. Пажоўкла на доміку дошка, Дзе срэбрам адбітыя даты. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабо́ўтацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Перамяшацца пры ўзбоўтванні (пра вадкасць).

2. Паплюхацца ў вадзе некаторы час. Пабоўтацца ў рэчцы. □ Заатэхнік грукаў кулаком па стале, даказваў, што качкі загінуць, калі яшчэ з тыдзень пабоўтаюцца ў сажалцы. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)