тру́сіцца, трушуся, трусішся, трусіцца; незак.
Абл.
1. Дрыжаць ад страху, сцюжы і пад. [Рыль:] — Трусімся мы, але і знаку не падаём, што ў нас на мыслі. Колас.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.) Растрасацца, церушыцца. Салома трусілася з воза. // Падаць дробнымі кропелькамі. Усю раніцу трусіўся дожджык.
3. Трэсціся, едучы па дрогкай дарозе. Тры дні трусіўся на калёсах. □ Ванька з прарэхам пад пахай трусіцца на козлах. Караткевіч.
4. Бегчы трушком. І таксама, як .. [дзядзька Ахрэм], дробна трусіўся следам за ім яго неразлучны калматы таварыш. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шнуро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шнураваць.
2. Р мн. ‑ровак. Шнур або шнурок на якім‑н. адзенні і пад., пэўным чынам размешчаны, працягнуты, а таксама прашнураванае месца. Скрозь слой бруду на блясе цьмяна віднеўся малюнак: бліскучы бот, а побач — чаравік без шнуровак. Карпюк. Шнуроўка колеру зары, Пагляд, што бляск рубінавы, І сарафан агнём гарыць, Каралі — арабініны. Ляпёшкін. // Уст. Частка жаночай сукенкі, якая сцягваецца шнурком; гарсэт. Мураўёўна нізка звесіла галоўку, Бо занадта зацягнулася ў шнуроўку. Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Клаўса́ ’хлус’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. klausytis ’падслухоўваць’ (там жа, 473). Гл. таксама хлус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мудазвон ’пустазвон’ (Касп.). Да муды́ і звон (гл.). Параўн. таксама лях. мудзі́ць ’гаварыць недарэчнае’ (Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мяшча́нка ’абывацелька’, мяшчанства ’абывацельшчына’ (ТСБМ). З рус. меща́нка, меща́нство ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 74). Гл. таксама мешчані́н.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́бур ’гультай’ (стол., Нар. лекс.). З укр. лобурь ’грубы чалавек, боўдзіла, дубіна’. Параўн. таксама лабсір (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́кты ’седала’ (Борай., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. lakta ’тс’. Параўн. таксама лат. lakta ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лупічок ’грыб масляк’ (навагр., З нар. сл.). Да лупі́ць 1 (гл.). Параўн. таксама лупе́нік ’тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лы́сіцца ’лашчыцца’ (светлаг., Мат. Гом.). Да ліс > ліса́вы ’ласкавы’ (гл.). Параўн. таксама палес. лыс 1, лісі́цца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліся́вы ласкавы, тактоўны’ (глус., Янк. Мат.), смал. лисавый ласкавы, пяшчотны’. Да ліс 1. Гл. таксама ліса́вы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)