rotten [ˈrɒtn] adj.

1. гнілы́, прагні́лы; сапсава́ны; ту́хлы;

rotten floorboards прагні́лыя масні́цы;

a rotten egg ту́хлае я́йка

2. infml несумле́нны

3. infml пага́ны, паску́дны; дрэ́нны; агі́дны;

rotten weather ве́льмі дрэ́ннае надво́р’е;

a rotten player ніку́ды не ва́рты ігро́к;

rotten work халту́рная рабо́та

♦

a rotten apple ≅ паршы́вая аве́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

shaky [ˈʃeɪki] adj.

1. дрыго́ткі, дрыжа́чы;

His hands are shaky. У яго трасуцца рукі;

He looks a bit shaky on his feet. Ён няцвёрда трымаецца на нагах.

2. хі́сткі, няпэ́ўны;

a shaky argument хі́сткі аргуме́нт;

My French is a bit shaky. Я не вельмі добра ведаю французскую мову.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stage​4 [steɪdʒ] v.

1. ста́віць п’е́су; ста́віцца (пра п’есу);

The play stages well. П’еса вельмі сцэнічная.

2. арганізо́ўваць (паказ чаго-н.); здзяйсня́ць;

stage a show пака́зваць шо́у;

stage a strike вы́йсці на забасто́ўку

3. інсцэні́раваць (раман, навелу і да т.п.);

stage an accident інсцэні́раваць няшча́сны вы́падак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

поря́дком нареч., разг.

1. (весьма) ве́льмі (изрядно) даво́лі-такі, до́бра-такі;

мне э́то поря́дком надое́ло мне гэ́та даво́лі-такі (до́бра-такі) надаку́чыла;

2. (как следует) як трэ́ба, як ма́е быць;

он ничего́ поря́дком не сде́лал ён нічо́га як трэ́ба (як ма́е быць) не зрабі́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

сплошь нареч. (весь) уве́сь (чы́сты); (на всём протяжении) скрозь; (целиком) ца́лкам; (подряд) за́пар;

всё ле́то сплошь шли дожди́ усё ле́та ішлі́ дажджы́;

лес тяну́лся сплошь на не́сколько киломе́тров лес цягну́ўся (ішо́ў) скрозь на не́калькі кіламе́траў;

всё сплошь усё чы́ста;

◊

сплошь и ря́дом скрозь; ве́льмі ча́ста.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

чуць¹, чу́ю, чу́еш, чу́е; чу́ты; незак.

1. каго-што. Успрымаць што-н. на слых, пры дапамозе органаў слыху.

Ч. птушыны спеў.

Ч. музыку.

2. без дап. Мець слых.

Ён дрэнна чуе.

3. аб кім-чым, пра каго-што і з дадан. Атрымліваць якія-н. звесткі, даведвацца.

Ці чулі навіну? Я чуў, што ў вас былі госці.

4. каго-што і з дадан. Успрымаць, пазнаваць шляхам адчування; адчуваць.

Птушкі чуюць пахаладанне.

Ты чуеш, што пахне дымам?

5. (са словам «сябе»). Мець пэўныя (фізічныя, псіхічныя) адчуванні; адчуваць.

Ён чуў сябе тут як дома.

6. у знач. пабочн. сл. чу́еш (чу́еце). Ужыв. для пацвярджэння сказанага, як настойлівае ўказанне, патрабаванне чаго-н. (разм.).

Толькі не спазніся, чуеш!

Прыязджай абавязкова, чуеш!

◊

Дух чуць чый (разм.) — адчуваць чыю-н. строгасць, баяцца каго-н.

І чуць не чуў (разм.) — поўны адказ ад чаго-н.

На свае (уласныя) вушы чуць, сваімі вушамі чуць — непасрэдна самому чуць што-н.

Не чуць душы ў кім (разм.) — вельмі моцна, бязмежна любіць каго-н.

Не чуць зямлі пад сабой (разм.) — адчуваць вялікую радасць, захапленне.

Не чуць ног пад сабой (разм.) — вельмі стаміцца ад бегу, доўгай хадзьбы і пад.

Чуць з трэціх вуснаў — чуць што-н. не непасрэдна, а праз каго-н.

Чуць краем вуха (разм.) — часткова, няпоўнасцю, няправільна чуць што-н.

|| зак. пачу́ць, -чу́ю, -чу́еш, чу́е; -чу́ты (да 1, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

przypominać

przypomina|ć

незак. 1 komu o czym напамінаць; нагадваць каму аб чым;

2. kogo/co нагадваць што/каго;

~ć bardzo siostrę — вельмі нагадваць сястру;

przypominać mi swoją matkę — яна нагадвае мне яе маці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dziadek

dziad|ek

м.

1. дзядуля, дзядуня; дзядок; стары;

2. жабрак; старац;

3. ~kowie — дзед і баба; дзядуля і бабуля;

~ek do orzechów — шчыпцы для арэхаў;

~ek kościany — вельмі худы чалавек; худэрба; сухарэбрык; кашчэй

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

завяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Змацаваць, злучыць канцы чаго-н. вузлом, бантам і пад.

З. вузел.

З. гальштук.

З. хустку.

2. Абматаўшы, змацаваць канцы бінту, вяроўкі і пад.

З. вочы.

З. мех.

З. парэзаны палец.

3. Распачаць, даць узнікнуць (таму, што названа назоўнікам).

З. бой.

З. перастрэлку.

З. гаворку.

З. знаёмства.

◊

Свет завязаць каму (разм.) — зрабіць перашкодай, пазбавіць свабоды дзеянняў.

Як завязаць (разм.) —

1) поўна, вельмі многа, колькі ўлезла.

Насыпаць мех як з.;

2) колькі можна, уволю.

Наеўся як з.

|| незак. завя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. завя́зван­не, -я, н. і завя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́цер, ве́тру, мн. вятры́, вятро́ў, м.

Рух паветра ў гарызантальным напрамку.

Моцны в.

Спадарожны в.

Паўднёвы в.

Подых ветру.

Стаяць на ветры (там, дзе дзьме моцны вецер).

◊

Кідаць словы на вецер (разм.) — гаварыць упустую, дарэмна ці неабдумана.

Вецер у галаве ў каго (разм., неадабр.) — пра легкадумнага чалавека.

Ветрам падшыты або падбіты (разм.) — пра легкадумнага чалавека, а таксама пра адзенне без цёплай падкладкі.

Трымаць нос па ветры — прыстасоўвацца да абставін.

Шукаць ветру ў полі — пра дарэмныя пошукі.

Куды вецер дзьме — прыстасоўвацца да большасці думак, поглядаў, густаў.

|| памянш. ве́трык, -у, м. З ветрыкам (пра язду: вельмі хутка; разм.).

|| прым. ве́травы, -ая, -ае і ветравы́, -а́я, -о́е (спец.).

Ве́травы подых.

Ветравое шкло (у аўтамашынах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)