Sándmännchen

n -s ка́зачная асо́ба: (маленькі чалавек, які сыпле дзецям пясочак у вочкі, каб яны заснулі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

séltsam

a дзі́ўны; незвыча́йны; асаблі́вы

ein ~es Betrágen — дзі́ўныя паво́дзіны

ein ~er Mensch — дзі́ўны чалаве́к, дзіва́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Belégschaft

f -, -en калектыў рабо́чых і слу́жачых, персана́л

éine fünfzig Mann stárke ~ — калектыў у пяцьдзеся́т чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

класік, ✂, м.

  1. Выдатны, агульнапрызнаны дзеяч навукі, мастацтва, літаратуры.

    • Класікі беларускай літаратуры.

  2. Прыхільнік класіцызму ў мастацтве.

  3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі, а таксама чалавек, які атрымаў адукацыю ў галіне антычных моў і літаратур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

куртаты, ✂ (разм.).

  1. З кароткім або адсечаным хвастом (пра жывёл).

    • К. сабака.

  2. перан. Невялікага росту, малы, кароткі.

    • К. чалавек.

  3. Цесны (пра адзенне).

    • К. пінжачок.

  4. перан. Няпоўны, абмежаваны (іран.).

    • Куртатая канстытуцыя.

|| наз. куртатасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кіт​1, ✂, м.

  1. Вялікая марская млекакормячая жывёліна, знешне падобная на рыбу.

    • Зубатыя кіты.

  2. часцей мн., перан. Чалавек, на якім трымаецца ўся справа.

    • Кіты навукі.
    • Кіты сучаснай касманаўтыкі.

|| прым. кітовы, ✂.

  • К. вус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

морж, ✂, м.

  1. Буйная ластаногая марская млекакормячая жывёліна з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

  2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах.

    • Секцыя маржоў.

|| ж. маржыха, ✂.

|| прым. маржовы, ✂.

  • Маржовая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

баля́чка, ✂, ж.

  1. Тое, што і болька.

  2. перан. Недахоп, слабае места ў дзейнасці, характары, а таксама чалавек з якімі-н. недахопамі, з-за якога бываюць непрыемнасці калектыву.

    • На чужую балячку не даві (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гарт, ✂, м.

  1. Цвёрдасць металу, якая надаецца гартаваннем.

  2. перан. Фізічная або маральная вынослівасць, стойкасць.

    • Чалавек старога гарту.

  3. Сплаў свінцу, волава і сурмы для адліўкі друкарскіх шрыфтоў (спец.).

|| прым. гартавы, ✂ і гартоўны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

добраахвотнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які добраахвотна уступіў у дзеючую армію.

    • Найсці добраахвотнікам на фронт.

  2. Той, хто па сваёй ініцыятыве ўзяў на сябе якую-н. работу.

    • Ехаць на уборку знайшліся добраахвотнікі.

|| прым. добраахвотніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)