пульса́р, ‑а, м.
Нябеснае цела, якое дае хуткаперыядычнае выпрамяненне (радыёхвалевага, рэнтгенаўскага ці аптычна-рэнтгенаўскага дыяпазонаў).
[Ад англ. pulse — імпульс.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сагіта́льны, ‑ая, ‑ае.
Які дзеліць цела ўздоўж на правую і левую палавіны. Сагітальны разрэз галавы.
[Ад лац. sagitta — страла.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слано́васць, ‑і, ж.
Захворванне, якое праяўляецца ў моцным павелічэнні аб’ёму асобных частак цела (звычайна ног).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цытадыягно́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Распазнаванне хваробы спосабам мікраскапічнага даследавання клетачных элементаў тканкі цела.
[Ад грэч. kýtos — ёмішча, клетка і diagnōstikós — здольны распазнаваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бюст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.
1. Скульптура верхняй часткі чалавечага цела (да грудзей або да пояса).
Бронзавы б.
Янкі Купалы.
2. Жаночыя грудзі.
Выступіла жанчына з ладным бюстам.
|| прым. бю́ставы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шы́йка, -і, ДМ шы́йцы, мн. -і, -шы́ек, ж.
1. гл. шыя.
2. Вузкая частка чаго-н.
Ш. пазванка.
Ш. касы.
Ш. збана.
3. У рачных ракаў: хваставая частка цела.
|| прым. шы́ечны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВЯРЧА́ЛЬНЫ РУХ цвёрдага цела, 1) Вярчальны рух вакол нерухомай восі — рух, пры якім усе пункты цела перамяшчаюцца ў паралельных плоскасцях і апісваюць акружнасці з цэнтрамі на нерухомай прамой — восі вярчэння. Асн. кінематычныя характарыстыкі — вуглавая скорасць і вуглавое паскарэнне , лінейная скорасць пункта цела на адлегласць r ад восі вярчэння , тангенцыянальнае паскарэнне , нармальнае паскарэнне . Асн. дынамічныя характарыстыкі — момант імпульсу і кінетычная энергія. Закон вярчэння вызначаецца з асн. ўраўнення дынамікі , дзе — вярчальны момант, — момант інерцыі цела адносна восі вярчэння z.
2) Вярчальны рух вакол пункта (сферычны рух) — рух цела, пры якім адзін пункт цела нерухомы, а астатнія рухаюцца па паверхні сфер. Пры такім вярчальным руху кожнае элементарнае перамяшчэнне цела — вярчэнне вакол некаторай восі (імгненнай восі вярчэння), якая бесперапынна змяняе свой напрамак.
т. 4, с. 398
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
По́за ’пастава, становішча цела’; няшчырыя паводзіны’ (ТСБМ). З руск. поза, якое з франц. pose ’становішча цела; поза’ ад poser ’размяшчацца, стаяць; пазіраваць’, што з нар.-лац. pausare ад лац. pausa ’спыненне, затрымка’ (Чарных, 2, 49–50); паводле Фасмера (3, 303), рус. лексема з ням. Pose < фр. pose. Гл. яшчэ паўза.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Медзяні́ца ’лістаблошка, Psylloidea, Psyllinea’ (ТСБМ). Да медзь (гл.). Названа паводле жоўтага або чырвона-бурага колеру цела.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)