падпі́ска, ‑і, ДМ ‑пісцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падпісаць (у 3 знач.) і падпісацца (у 2 знач.). // Дагавор, умова на дастаўку, прысылку падпіснога выдання. Аформіць падпіску на збор твораў Якуба Коласа.

2. Пісьмовае абавязацельства ў чым‑н. Узяць падпіску аб нявыездзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапе́рці, ‑пру, ‑прэш, ‑прэ; ‑пром, ‑праца; пр. перапёр, ‑перла; заг. перапры; зак.

Разм.

1. што. Перанесці, перацягнуць што‑н. з цяжкасцю на другое месца.

2. каго. Узяць верх, перамагчы ў спрэчках; пераканаць. Маці ведала нораў свае малодшае дачушкі: гэту не перапрэш! Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палані́ць

1. (узяць у палон) gefángen néhmen* vt;

2. перан (зачараваць) fésseln vt, bezáubern vt; gefángen néhmen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

specimen [ˈspesɪmɪn] n.

1. экзэмпля́р;

a specimen copy про́бны экзэмпля́р

2. пры́клад, узо́р;

a specimen of handwriting пры́клад по́чырку;

take a specimen of smb.’s blood узя́ць у каго́-н. кроў на ана́ліз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апо́шняе сущ. после́днее;

узя́ць а. — взять после́днее;

◊ змага́цца да ~няга — боро́ться до после́днего;

як а. (аста́тняе) у печ укі́нуўшы (усы́паўшы) — сло́вно после́днего лиши́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мо́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

1. Панаванне ў пэўным грамадскім асяроддзі тых ці іншых густаў, якія праяўляюцца пераважна ў асаблівасцях адзення. Апраналася панна Ядвіга паводле апошняй моды з Вільні. Бядуля. // перан. Агульнае прызнанне, вядомасць у даны час. Мода на эстрадную песню. Мода на кнігу.

2. толькі мн. (мо́ды, мод). Навейшыя фасоны ўбораў. Часопіс мод.

3. Разм. Звычай, прывычка. Аграном колькі часу ідзе моўчкі за фурманкай. Мода ў яго такая. Б. Стральцоў.

•••

(Апошні) крык моды гл. крык.

Выйсці з моды гл. выйсці.

Мець моду гл. мець.

Увайсці ў моду гл. увайсці.

Узяць (займець, паняць) моду гл. узяць.

[Фр. mode.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хи́трость

1. хі́трасць, -ці ж.;

вое́нная хи́трость вае́нная хі́трасць;

взять хи́тростью узя́ць хі́трасцю;

2. (мудрёность) хі́трасць, -ці ж., мудраге́лістасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

szturm, ~u

м. штурм;

przypuszczać szturm — штурмаваць;

zdobyć ~em — узяць (здабыць) штурмам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaciągnąć

зак.

1. зацягнуць;

2. завербаваць;

zaciągnąć dług (pożyczkę) — узяць пазыку; пазычыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozpęd, ~u

м. разгон; разбег;

nabrać ~u — узяць разбег (разгон); разбегчыся; разагнацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)