калю́чы в разн. знач. колю́чий; ко́лкий; (у растений — ещё) игли́стый;

~чая раслі́на — колю́чее (ко́лкое, игли́стое) расте́ние;

к. дрот — колю́чая про́волока

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адса́дак, ‑дка, м.

Спец. Адсаджаная расліна; флянс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

га́йнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства архідных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змеегало́ўнік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства губакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэменяцве́тнік, ‑у, м.

Расліна-паразіт сямейства рэменяцветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаапыля́льнік, ‑а, м.

Расліна, якая апыляецца сама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старасце́нь, ‑ю, м.

Травяністая расліна сямейства складанакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́шаніца, ‑ы, ж.

Лекавая расліна сямейства складанакветных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларо́зны, ‑ая, ‑ае.

Хворы хларозам. Хларозная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пескалю́б, ‑у, м.

Шматгадовая расліна сямейства злакаў, якая ўтварае густую дзярніну і прымяняецца для замацавання пяскоў. // Усякая расліна, якая добра расце, развіваецца на пясчанай глебе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)