1. Раздзел паэтыкі, які вывучае віды, будову строф. Перад намі — тыповы ўзор уласцівай для паэта [Максіма Багдановіча] строфікі і, здавалася б, проста непераўзыдзенай гармоніі і рытмікі яго верша.Майхровіч.
2. Дзяленне вершаванага твора на строфы. Строфіка вершаў Янкі Купалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убо́га,
1.Прысл.да убогі (у 1, 3 знач.).
2.безас.узнач.вык. Бедна. [Марына:] — Просім да стала, Хоць на стале ў нас убога.Колас.
3.безас.узнач.вык. Без раскошы і ўпрыгожанняў; проста. У пакоі было ўбога і няўтульна.С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарысе́й, ‑я, м.
1. У Старажытнай Іудзеі — член рэлігійна-палітычнай партыі, якая абараняла інтарэсы заможных і вызначалася фанатызмам і крывадушшам.
2.перан. Ханжа, крывадушнік. [Лабановіч пра сябе:] А ён... проста — манюка, хітрэц, фарысей, ашуканец,.. фальшываманетчык, бо выдае сябе не за тое, што ён ёсць...Колас.
[Ад стараж.-яўр. pārāš.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шах-ма́х, выкл.
Ужываецца для абазначэння рашучага хуткага дзеяння. — Гатовай праўды захацелася? — прамовіў Галубовіч. — Не, брат, праўду трэба здабываць з боем. А гэта не так проста, як малююць балбатуны-анархісты: шах-мах — скінулі цара, і кожны сам сабе сіла і права.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
negligent[ˈneglɪdʒənt]adj.
1.fml нядба́йны, хала́тны, несумле́нны (у адносінах да абавязкаў);
He is negligent in his work. Ён нядобрасумленна ставіцца да працы.
dress with negligent grace апрана́цца про́ста і элега́нтна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
цю́кнуцьсов., однокр., разг.
1. тю́кнуть; сту́кнуть;
2. (выпить) клю́кнуть;
ц. ча́рачку — клю́кнуть рю́мочку;
3.безл. прийти́ в го́лову;
яму́ ~нула, што тут не ўсё про́ста — ему́ пришло́ в го́лову, что тут не всё про́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Brust
f -, Brüste гру́дзі
sich in die ~ wérfen* — задзіра́ць нос, удава́ць з сябе́ геро́я
von der ~ weg — про́ста, без хі́трыкаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Klang
m -(e)s, Klänge гук, гуча́нне, тэмбр, тон; звон
únter den Klängen — пад гу́кі
◊ óhne Sang und ~ — про́ста, паці́ху
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
сп’яне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць п’яным, ап’янець. Пасля пакурылі [Астаповя і Блецька], яшчэ выпілі па шклянцы, сп’янелі і яшчэ мацней пачалі гаварыць.Чорны.[Змітрок] выпіў адну чарку, потым другую, вельмі хутка забыўся на свой сорам і сум, разам з усімі смяяўся, жартаваў з Кузьмы, бо той неўзабаве зусім сп’янеў і заснуў проста за сталом.Сачанка.// Прыйсці ў стан, падобны да стану ап’янелага чалавека (ад пахаў, стомленасці і пад.). Мы проста сп’янелі ад гэтых кніг, ад усяго багацця, ад усяго хараства, пра якое, зразумела, раней не маглі і ў сне сасніць...Дубоўка.Гляджу я, — шаман ад песні больш, чым ад гарэлкі, сп’янеў; усе павесялела.Багдановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мост, ‑а, М ‑сце; мн. масты, ‑оў; м.
1. Збудаванне для пераходу або пераезду цераз раку, канал, чыгунку і г. д. Чыгуначны мост. Пад’ёмны мост. □ Гулка аддаецца тупат капыт па драўляным мосце.Бядуля.І ўсе сходзяцца на адным: да таго, як будзе пабудаваны капітальны мост праз Дзвіну ў раёне будоўлі, на месцы пераправы патрэбен наплыўны мост.Грахоўскі.//перан. Тое, што служыць звяном сувязі паміж кім‑, чым‑н. Бясхітрасна і проста Сыду на берагі чужыя я. Хачу зрабіцца хоць маленькім мостам Між імі і табой, зямля мая.Панчанка.
2. У спорце — пастава, пры якой цела выгнута грудзямі ўверх з апорай на далоні і пяткі.
3.Спец. Частка шасі аўтамашыны, трактара, размешчаная над восямі і звязаная з коламі. Пярэдні мост. Задні мост.
4.Спец. Планка, на якой замацоўваецца рад штучных зубоў.
•••
Паветраны мост — авіяцыйная лінія з перавалачнымі аэрадромамі і навігацыйным абсталяваннем.
Пантонны мост — мост на пантонах.
(Патрэбен) як у мосце дзіркагл. дзірка.
Проста з мостагл.проста.
Спаліць масты (за сабой)гл. спаліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)